تولد....

 

  زندگی یک موهبت است یا یک عذاب یعنی اینکه انسان وقتی متولد می شود به او یک موهبت عطا می شود و یا مانند همان جریانی که در بدو خلقت اتفاق افتاد و ادم و حوا در حقیقت با اخراج از بهشت به زمین تبعید شدند نوعی مجازات است ادمها وقتی به این دنیا پا می گذارند و در حقیقت موجود می شوند این حیات برای انها چه مفهومی دارد....می شود از دید همان باورها و طرز فکرهایی که از دوران کودکی با ما بوده و پدران و مادران ما برایمان گفته اند به این سوال نگاه کرد  باورهایی که در ان همه چیز روشن و واضح است و به همه سوالات به خوبی و مفصل همراه با جزییات جواب داده شده ... ولی می شود کمی در موردش بیشتر فکر کرد دکتر شریعتی  می گوید اگر بخواهی چیزی را دقیق درک کنی بهتر است همه پس زمینه های ذهنیت را در ان مورد کاملا پاک کنی و دوباره به ان پدیده نگاه کنی انوقت ممکن است به نتیجه برسی که البته این کار مشکل است چون معمولا ادمها در دنیای ذهنی خودشان گیر می کنند و اسیر همان مفاهیم و تفاسیری هستند که از بدو کودکی در ذهنشان فرو رفته و تدریجا این مفاهیم رسوب کرده و تبدیل به سنگی خارا و سخت شده که تکان دادن ان نه غیر ممکن بلکه بسیار مشکل است که کار هر کسی نیست و اساسا راحت ترین راه اطاعت است و معمولا مشکل وقتی پیش می اید که سرو کله سوال و شبهه پیدا می شود انوقت است که ارامش انسان بهم می خورد چون اگر برای سوالات و شبهاتش جواب متفاوتی پیدا کند ممکن است مجبور شود برای پذیرشش هزینه بدهد هزینه ای که نظم و ارامش زندگی او را بهم بزند......

من می گویم گاهی قضاوت مشکل می شود اوریانا فالاچی خبرنگار و نویسنده معروف ایتالیایی کتابی دارد به "نام زندگی جنگ و دیگر هیچ" که گزارشات و خاطرات او از جنگ ویتنام است که کتابی بسیار خواندنی و اموزنده است که البته من این کتاب را در دوران نوجوانی خوانده ام یادم می اید او خاطره ای از یک جوان تقریبا بیست ساله ویت گنگ که توسط ارتش ویتنام جنوبی به اسارت درامده می گوید ویت گنگ ها زندگی سختی را در جنگل ها می گذراندند یعنی غذای روزانه انها فقط یک مشت برنج ساده بود که روی برگی می ریختند و به انها می دادند و در شرایطی بسیار سخت و مواجهه با انواع بیماریهای جنگلی با امریکایی های تا دندان مسلح و ارتش ویتنام جنوبی بسختی می جنگیدند و اغلب هیچ گاه خانه و خانواده خودشان را نمی دیدند تا کشته شده و یا بر اثر بیماری بمیرند فالاچی فرصتی پیدا کرده و کمی با ان جوان صحیت می کند و از جمله ازاو می پرسد در این بیست  سال زندگی ایا خاطره خوشی هم داشته ای که لذتی در ان باشد؟ او کمی فکر می کند و می گوید یکبار یک اپارات برایمان اوردند و یک فیلم در مورد اموزشهای نظامی برایمان نشان دادند که جالب بود و چند ماه پیش هم بعد از مدتها دسته ما از اطراف خانه مان رد می شد که به خانه رفتم مادرم را دیدم و او هم یک مرغ در خانه داشت او ان مرغ را سر برید و غذایی برایم درست کرد و با هم خوردیم و بعد هم که می خواستم بروم او گریه اش گرفت و مرا بوسید و من دیگر او را ندیدم ......تمام خاطرات شیرین او در همین دو خاطره کاملا معمولی و حتی شاید تلخ خلاصه می شد ان جوان چند روز بعد توسط ارتش ویتنام جنوبی شکنجه شده و اعدام می شود.....

زندگی برای ان جوان چه مفهومی داشته ایا برایش نعمت بوده یا عذاب؟  شعار دادن اسان است اولین کارکرد شعاراین است که شما را از فکر کردن ازاد می کند چون همه چیز را در چند جمله تند نتیجه گیری کرده و تکلیف را روشن می سازد همانطور که او هم در مصاحبه با فالاچی می گوید چون در مغزش فرو کرده بودند به درست و غلط بودنش هم کاری نداریم ولی اگر واقع گرا باشیم شاید زندگی چیزی برای او به جز عذاب نداشته و یا ان زن سوری که خانه اش در بمباران خراب می شود و مجبور به مهاجرت می شود و در راه اروپا شب هنگام فقط در چند کیلومتری مقصدشان یونان قایقشان واژگون می شود و شاهد غرق شدن دو پسر خردسال و دختر چند ماهه اش و همسرش در اب های یخ زده است....زندگی برای او چه مفهومی دارد؟ من می گویم سخت است که از جانب او سخن بگوییم ......

البته زندگی برای همگان اینگونه نیست باراک اوباما رییس جمهور امریکا دو دختر زشت و سیاه دارد! وهمانطور که می دانید انها در کاخ سفید زندگی می کنند در بین انبوهی از خدمتکاران و نگهبانان که در خدمت انها هستند موقع مسافرت با یک بویینگ 747 شخصی که داخلش مانند یک اپارتمان لوکس است مسافرت می کنند و سوار اتوموبیلی می شوند که نه تنها ضد گلوله است بلکه حتی اگر مورد اصابت موشک ضد تانک هم قرار بگیرد به سرنشینانش اسیبی نمی رسد اینده انها هم کاملا تضمین شده است مانند جورج بوش پدر که خودش رییس جمهور امریکا بود و تمامی پسرانش هم یا رییس جمهور شدند یا کانیدای ریاست جمهوری و یا فرماندارایالت های مهم امریکا دختران اوباما هم احتمالا در دانشگاههای خوب جهان تحصیل خواهند کرد و در اینده سناتور و یا شاید رییس جمهور شوند و نهایتا زندگی رنگی و مرفهی خواهند داشت....

وقتی متولد می شوی نمی توانی تعیین کنی که پدرو مادرت در کاخ سفید زندگی کنند و یا در سوریه در زیر بمباران و موشک و با هزار بذبختی با مصیبت.....دو نفر در رختخواب با یکدیگر همخوابه می شوند یا برای لذت یا برای ارضای غریزه و شاید هم از سر تکلیف و وظیفه ای کسالت اور و تکراری....انها در این رابطه گاها ناخواسته انسان سومی را به این دنیا می فرستند و در همان ابتدا انبوهی از اجبارها بر او تحمیل می شود پدر و مادرش محل زندگیش ساختار روانی و ژنتیکش احتمالا فرهنگ و دین و مذهبی که در اینده خواهد داشت  گفته می شود انسان مختارمتولد می شود در حالیکه در همان ابتدای تولد انبوهی از جبرها بر او تحمیل می شود و البته گفته می شود انسان می تواند نهایتا سرنوشت خودش را با تلاش و همت به دست بگیرد  که البته انکار ناپذیر است ولی پس عدالت چه می شود؟ مثل این می ماند که دونفر دونده ماراتن با هم مسابقه بدهند یک نفر از کیلومتر صفر شروع کند و دیگری از کیلومتر 40! شاید ان دونده اول هم بتواند برنده شود ولی احتمالش ضعیفتر است و رنجی هم که می برد قابل مقایسه نیست....

قطعا اشکال از افرینش و افریدگار نیست اشکال از کسانی است که قرار است ما دنیا و زندگی را از پشت عینک انها ببینیم و این عینک هاست که نمی تواند به سوالات ما جواب دهد مگر نه شاید همه چیز روشن باشد برای همین شاید لازم باشد برای کشف حقیقت عینک ها را زمین بگذاریم و عالم را از دریچه واقعیت ببینیم.....

این ها را گفتم که بگویم امروز 8 اردیبهشت تولد من است و همچنان که می دانید روز بزرگی در تاریخ بشریت محسوب نمی شود! فقط شاید برای من مهم باشد که به خودم و زندگی و روزگار کمی بیشتر فکر کنم و اینکه در زیباترین  شگفت انگیزتری و سحرامیز ترین ماه سال متولد شده ام ....

مردها به این سن و سال که می رسند شاید کمی سرشان خلوت شده باشد! و معمولا تارهای سفید موهایشان قابل مشاهده است و البته دل خودشان را به این خوش می کنند که شاید چند تار سفید حتی جذابترشان کند! نگاهی به پایین که می اندازند با یک شکم قلمبه مواجه می شوند! و سرشان را با نارضایتی تکان می دهند چون لامصب یا اب نمی شود و یا اب شدنش کلی مصیبت دارد که خوشبختانه من از این فقره راحتم چون تا این ساعت که با شما صحبت می کنم با این که اهل رژیم نیستم شکمم صاف است و برجستگی ندارد از اینده هم خبر ندارم!.....

زندگی خوب است می تواند شیرین هم باشد و اگر همتی باشد می تواند هیجان انگیز هم باشد.......