سفرنامه(قسمت سوم)

 

دو روز قبل از سفر به شمال به تهران رفتم و دو روزی مهمان یکی از اقوام  بودم و بعد از دو روز دوستان ملحق شده و به شمال رفتیم و در برگشت هم یک روز تهران بودم....قضاوت من در مورد تهران همانی است که در سفر نامه پارسال گفتم که البته شاید این قضاوت درست نباشد من همچنان معتقدم تهران بهترین شهر ایران برای زندگی است و دلیل اینکه چرا به این قضاوت خودم مشکوکم! این است که من هر وقت به این شهر می ایم مهمان این فامیلمان هستم که خانه اش در شمال تهران است(قلهک) و طبعا تهران یک ابر شهر است که قضاوت در مورد ان ساده نیست....یک شب به مجموعه تفریحی عباس اباد که پل تفریحاتی و پارک اب و اتش در ان بود رفتیم مجموعه ای جدید که به مکان های تفریحی تهران افزوده شده جایی زیبا تمیز و دیدنی و البته من هر سال که به این شهر می ایم یک اتفاق جدید می بینم یک خط مترو جدید یک پل و یا اتوبان عظیم جدید یک منطقه تفریحی جدید...می گویند به تهران مهاجرت نکنید چون این شهر هوایش الوده است که البته حرف گمراه کننده ایست چون شهرهایی در جنوب و شرق کشور است که از شدت گرد و غبار و الودگی هوا زندگی در انجا دیگر توجیهی ندارد می گویند ترافیک در تهران زیاد است که البته این هم حرف اشتباهی است چون اگر به اصفهان تشریف بیاورید می بینید که ترافیک اصفهان از ترافیک تهران شدیدتر و دیوانه کننده تر است دلیلش این است که در تهران 230 کیلومتر خط مترو در حال کار و یا مشرف به اتمام وجود دارد که گفته می شود در صورت تامین واگن می تواند روزانه ده میلیون مسافر را جا به جا کند بخصوص این خط جدید که بزرگترین خط مترو خاورمیانه است ولی مثلا در اصفهان یادم هست بچه بودم که یک زمین وسیع در نزدیک محل سکونتمان بود که پدرم می گفت قرار است از اینجا مترو عبور کند! و سالهاست که تمام شهر را بالا می ریزند حفاری می کنند برای مردم و کسبه مزاحمت ایجاد می کنند خیابانها را مسدود می کنند و با افتخار هم یک تابلو می زنند که از مزاحمت بوجود امده معذرت می خواهیم ما داریم زیر زمین برای شما مترو می سازیم! و من نمی دانم یک خط مترو چقدر باید زمان ببرد و طول بکشد و هنوز هم اگر به چهار باغ بیایید که یک خیابان تاریخی است  و اولین خیابانی است که در ایران ساخته شده می بینید که همه جایش را بالا ریخته اند و به کل خرابش کرده اند ولی همچنان از مترو خبری نیست انوقت شهردار تهران با افتخار می گوید که با مدیریت جهادی ما در مدت کوتاهی 230 کیلومتر مترو درست کرده ایم که همچنان هم ادامه دارد! بنده می خواستم به شهردار محترم تهران بگویم مدیریت جهادی به پول و بودجه جهادی هم احتیاج دارد! وقتی بخش عظیمی از پول کشور خرج تهران می شود و گفته می شود برای هر خط مترو در تهران میلیاردها دلار هزینه شده طبیعی است که کارها سریع پیش می رود

اشتباه نکنید! من نمی گویم چرا به تهران که بالاخره پایتخت  و بزرگترین شهر این کشور است رسیدگی می شود ولی باید حواسمان به عدالت هم باشد و فقط شعارش را ندهیم قرار نیست عده ای در این مملکت در شمال تهران طبق استانداردهای اروپایی زندگی کنند و همه چیز برایشان فراهم باشد انوقت عده ای دیگر در این مملکت گرد و خاک تو گلویشان برود وحتی  اب سالم هم  برای خوردن نداشته باشند و حتی  استانهایی هست که یک جراح درست و حسابی در انجا نیست و حتی شهرهایی هست که نسبتا بزرگند ولی برای یک دندانپزشکی ساده و یا یک بیماری پوستی  مجبورند از شهری به شهر دیگر بروند و اتفاقی که می افتد این است که مثلا اگر هزار تومان خرج فلان شهر محروم شود تااشتغال ایجاد شود به شهرشان رسیدگی شود که جای قابل تحملی برای زندگی باشد ان جوان ساکن ان شهر مهاجرت نمی کند و در همان شهر خودش می ماند و زندگی می کند ولی ما ان هزار تومان را هزینه نمی کنیم و ان جوان از شهرشان به تهران  می اید انوقت ما باید ده هزار تومان هزینه ساختن خیابان مترو پل هوایی خیابان و پارک کنیم تا شهر به هم نریزد از مشکلات اجتماعی و فرهنگیش هم می گذرم حرف زیاد است ولی در همین حد کافی است فقط بگویم که قرارمون این نبود ملتی که اینقدر هزینه پرداخته این تبعیض در شان او نیست....

من می دانم که این وبلاگ در بین ایرانیان خارج از کشور خوانندگانی دارد می خواستم یک سوال از این هموطنان عزیز بپرسم! اگر شما بعلت مشکلات اقتصادی و یا تحصیل و یا بیکاری از کشور مهاجرت کرده اید که هیچ! ولی اگر مثلا در شمال تهران زندگی می کردید ثروتمند بوده اید شغل خوبی داشته اید دلیل اینکه خانه و زندگیتان را فروخته و مثلا به اروپا مهاجرت کرده اید چیست؟! چه چیزی در خارج از کشور هست که در ایران نیست؟ اگر پول داشته باشید اینجاهمه چیز فراهم است بهترین گوشت بهترین میوه بهترین رستوران دوساعت با شمال فاصله بیشتر نیست می شود اخر هفته را در شمال گذراند اگر یک ماشین شاسی بلند بخری انوقت می بینی که ایران بهترین جای جهان برای مسافرت است هر کجایش که بروی برای خودش یه دنیایی است مثلا در همین استان اصفهان در تیرماه  و اوج گرما جاههایی هست که دمای هوا به نزدیک چهل و پنج درجه هم می رسد ولی در همان موقع جاهایی در همین استان هست که کولر معنی ندارد و هوا خنک است و جاهایی دیگر در بالادست  زاینده رود که جاده هایش شبیه به جاده های شمال است شاید بزرگترین چالش ازادی های اجتماعی باشد و برخی بخواهند متفاوت زندگی کنند که به نظر من در اکثریت هم نیستند ولی شما اگر پول داشته باشی ان هم حل است در این چند روز که من در تهران و شمال بودم شاهد بودم که خانمهای محترم هر جور که دلشان خواسته بود لباس پوشیده بودند و کسی هم کاری به کارشان نداشت! (می خواستم این جا چیزی را که در شمال دیدم بگویم که با خودم گفتم حالا بعضی کامنت می گذارند که چرا سانسورش نکردی!)

اگر توجه کرده باشید در یکی دو دهه اخیر ویلا سازی در مناطق خوش اب و هوا بشدت رواج پیدا کرده و تمام فضای سبز و جنگل های این کشور را به گند کشیده اند تا برای ثروتمندان ویلا سازی شود که در هیچ کجای دنیا یک چنین کاری مرسوم نیست در کشورهای دیگر در جاههای خوش اب و هوا هتل و اقامتگاه می سازند و هر کس چند روزی احتیاج به سفر داشت پول مختصری می دهد و انجا اقامت می کند دلیل گسترش شدید پدیده ی ویلا سازی در کشور این است که اغنیا در حقیقت با خرید ویلا برای خودشان یک حریم خصوصی می خرند که ازادی هایی که شاید در جامعه نباشد در ان منطقه خوش اب و هوا و در پشت درهای بسته برای خودشان فراهم کنند بقیه چیزها هم به همین ترتیب ! یعنی اینکه اگر پول باشد همه امکانات فراهم است من صندوقداری داشتم که دیپلمه بود و همیشه صندوقش اشتباه بود خوب که دقت کردم فهمیدم دلیلش این است که مثلا تفاوت عدد 1001030 را با عدد 1010300 تشخیص نمی دهد! ولی در همین حال اگر پول بدهی بهترین مدارس غیر انتفاعی با بهترین معلمین و بهترین استانداردهای اموزشی در اختیار شماست! اگر خدای ناکرده بیمار شوی بهترین بیمارستانهای خصوصی  با پزشکان کروات زده و پرستاران جوان و خوش اخلاق با تجهیزات پیشرفته در خدمت شما هستند اگر کثیر السفر باشی که تورهای مسافرتی رنگارنگ  با خدماتی متفاوت از تور اروپا و امریکا گرفته تا  انتالیا و پاتایا در خدمت هستند!....همه اینها را گفتم که بگویم اگر پول داشته باشی  نمی گویم ایران بهترین جای جهان است چون من در خارج از کشور زندگی نکرده ام ولی جای نسبتا خوبی برای زندگی است چون غربت هم مشکلات خودش را دارد ولی شرط اول خیلی مهم است! "اگر پول داشته باشی! "اگر هم پول نداشته باشی باید کاری برای خودت پیدا کنی و حداقل حقوق اداره کار حدود 220 دلار در ماه است که ترجیح می دهم زیاد در موردش صحبت نکنم که اوقاتمان تلخ نشود! چون با این پول نمی شود حتی یک اپارتمان ارزانقیمت در شهرهای بزرگ اجاره کرد.....البته یک نکته هست

گاهی اوقات در بعضی وبلاگها می خوانم که مثلا فلان هموطن برای مسافرتی چند روزه به ایران امده و مثلا بشدت از ترافیک و یا برخورد فلان راننده تاکسی و یا صف نانوایی و یا مسائلی از این دست شاکی است دلیلش این است به زندگی در ایران و مشکلاتش عادت ندارند وقتی کسی مثلا بیست سال در کانادا زندگی کرده  می شود یک " ایرانی کانادایی!" یعنی  در کانادا حس غربت دارد به ایران هم می اید به خیلی چیزها عادت ندارد(بخصوص برای بچه هایش) کسی که بیست سال در امریکا زندگی کرده به یک ایرانی امریکایی تبدیل می شود.... یاد پیرمردی افتادم که سالها پیش در مجاورت مغازه اش مغازه ای اجاره کرده بودم  به او "علی عرب" می گفتند دلیلش هم این بود که پدر و مادرش ایرانی بودند شناسنامه ایرانی هم داشت ولی در عراق به دنیا امده بود و بعد از سی سال زندگی در عراق به ایران برگشته بود فارسی را هم با لهجه عربی صحبت می کرد وقتی کسی به او علی عرب می گفت به خودش فحش می داد! دلیلش را که از او می پرسیدم می گفت عراق که بودم به من علی عجم می گفتند ایران که امدم همه به من علی عرب می گویند خودم هنوز نمی دانم  کی هستم!

پی نوشت:در اینجا چند نکته در مورد خرید از فروشگاههای بزرگ می گویم که شاید به درد دوستان بخورد این فامیل ما برای سفر مقداری خرید از فروشگاه شهروند انجام داده بود که برایم جالب بود مثلا یک بسته سی عددی لیوان کاغذی را 9500 تومان خریده بود شاید برایتان جالب باشد که ما یک چنین کالایی را در فروشگاهمان 1800 می خریم و 2200 تومان هم می فروشیم! مشتریهای فروشگاههای بزرگ معمولا دودسته هستند دسته اول افرادی هستند که چندان پول برایشان مهم نیست و فقط می خواهند جایی باشد که جنسش جور باشد و بتوانند خرید هفتگی و یا ماهانه را یک جا انجام دهند که من با این دسته کاری ندارم! ولی بعضی دیگر که در اکثریت هستند برایشان مهم است که خرید با صرفه تر و اقتصادی تری داشته باشند به انها توصیه می کنم از فروشگاههای بزرگ کالاهایی که قیمتش نامعلوم است مثل پلاستیک جات لوازم التحریر لباس ابزار حبوبات بسته بندی....خرید نکنند چون این کالاها اگر گران هم عرضه شوند مصرف کننده متوجه نمی شود چون تنوعش بسیار زیاد است و فروشگاههای بزرگ معمولا این دست اجناس را بشدت گران می فروشند ولی خرید کالاهای روز مره که قیمت مشخصی دارند مثل اجناس بهداشتی  مایع ظرفشویی پودر لباسشویی مواد سلولزی مثل دستمال و پوشک بچه ماکارونی لبنیات....که قیمت مشخصی دارند خرید این گونه کالاها توصیه می شود مثلا شکلات صبحانه 800 گرمی نوتلا در یکی از مغازه های خیابان شریعتی 45000 تومان عرضه می شد که ما 25300 تومان می فروشیم! و یا ادامس تری دنت 4000 فروخته می شد که ما 2800 عرضه می کنیم ادامس فایو که ما 5500 می فروشیم 7500 تومان می فروختند!.....

شاید این پست خیلی به سفرنامه شبیه نبود ولی گاهی اوقات جایی می روی و چیزهایی می بینی که انچیزی که در فکرت شکل می گیرد از حوادث خود سفر مهمتر است این سفر باز هم حرف برای گفتن دارد که نمی دانم فرصت نوشتن می شود یا نه....