کفش!

 

دوستی دارم که در یکی از محلات فقیر نشین اصفهان فروشگاه کفاشی دارد و کسب و کارش هم رونق خوبی دارد یعنی همانطور که در پستهای قبلی گفتم  قدرت خرید مردم در این محلات پایین است ولی چون تراکم جمعیت زیاد است مراجعه کننده زیاد دارد برای همین کسب و کارش خوب است و درضمن کفش هم استفاده خوبی دارد خودش می گوید اگر زرنگ باشی  یک جفت کفش که می فروشی یه لنگه اش استفاده و سود است! ...یک روز رفتم که هم سری به او بزنم و هم یک جفت کفش از او بخرم با او گرم صحبت بودم که یک موتور کهنه که دود زیادی هم از اگزوزش بیرون می امد جلو مغازه توقف کرد یک زن و شوهر به همراه سه بچه از موتور پیاده شدند! مرد تیپ و ظاهری کارگری داشت دستهای پینه بسته و لباسهایی کهنه که حدودا چهل  ساله می امد ولی زنش به نظر خیلی جوانتر از خودش بود نمی دانم شاید مرد شکسته شده بود و سنش بیشتر به نظر می رسید...یک دخترتقریبا دوازه سیزده ساله و دو پسر که یکی تقریبا ده ساله و دیگری پنج شش ساله همراه انها بودند...این رفیق ما می گفت یکی از تکنیکهای ما در فروش این است که مشتری که وارد مغازه می شود به کفشهایی که پوشیده است نگاه می کنیم و با توجه به کفشهایی قبلی او سلیقه و سطح خریدش را حدس می زنیم و به او کفش پیشنهاد می دهیم....

با توجه به حرفهای او به کفشهای ان خانواده نگاه کردم تقریبا هیچ کدام از کفشهای انها قابل استفاده نبود دو پسر انها که دمپایی پوشیده بودند و شاید فقط کفشهای دختر بزرگ خانواده سالم بود کفشهای مرد و زن هر دو پاره بودند این رفیق ما می گفت مشتریهای ما در این منطقه وقتی برای خرید می ایند که دیگر کفشهایشان قابل استفاده نیست و کاملا پاره شده و دیگر تعمیرش به صرفه نیست تا انجایی که وقتی کفش می خرند انها را بلافاصله می پوشند و کفشهای قبلیشان را داخل جوی روبروی مغازه می اندازند و می روند...

ان خانواده پنج نفره همه خوشحال بودند چون فهمیدم که امده اند که پدر خانواده برای همه انها کفش نو بخرد! بالاخره خرید شیرین است مخصوصا اینکه انقدر کم پول باشی که خانواده ات به خرید عادت نداشته باشند می گویند کسبه پولشان برکت دارد چون بالاخره خرید شیرین است و کسی که چیزی می خرد معمولا با خوشحالی از ان مغازه خارج می شود و همین شادی و رضایت به ان پول برکت می دهد....

اول برای دختر خانواده سراغ کفش گرفتند ولی بیشتر مادر خانواده نظر می داد معمولا هر کفشی هم که می دید  اولین سوالی که می پرسید این بود که "قیمتش چقدر است؟"...دخترک کم حرف بود شاید بچه های فقرا با شعور تر از بچه پولدارها باشند چون رنج فقر و نداری را دیده اند  رنج به غیر از تلخی هایش ادمها را هم می سازد یک تکه سنگ تا تیشه نخورد شکل نمی گیرد البته به شرط انکه ضربات تیشه انقدرها محکم و کوبنده نباشد که سنگ خرد و خاک شود!..دخترک زیاد نظری نمی داد شاید بیشتر به جیب پدرش فکر می کرد ولی این رفیقمان یک کفش قرمز رنگ براق به او نشان داد که با دیدنش چشمان دخترک برقی زد و گفت که قشنگ است کمی گران بود ولی فروشنده گفت که تخفیف می دهد پدر هم اشاره ای به مادر کرد و کفش را خریدند....چهره خندان ان دختر وقتی کفشها را پوشید و کفشهای کهنه اش را به گوشه ای انداخت دیدنی بود....

بعد سراغ پسرها رفتند یک جفت کفش کتانی ارزانقیمت برای پسر بزرگتر خریدند و یک جفت کفش لاستیکی کوچک هم برای پسر کوچکتر....نوبت خرید کفش برای زن رسید زن خیلی وقت این رفیقمان را گرفت مدلهای زیادی را امتحان کرد یا نمی پسندید و یا گران بود بالاخره چشمش به یک جفت کفش مشکی جلب شد به شوهرش اشاره کرد که انرا بخرد شوهرش هم به این رفیقمان گفت که "حسابمان تا حالا با تخفیف چند شده؟ او هم با ماشین حسابش جمعی زد و عددی را گفت مرد هم دستش را در جیبش کرد و پولهایش را شمرد و به زن گفت:اشکال نداره ....مرد همه کفشها را با چک و چونه فراوان حساب کرد و پولش را داد و بعد به زن گفت که برویم زن رو به شوهرش کرد و گفت:پس خودت چی؟ مرد جواب داد برج اینده می خرم فعلا پولهایم تمام شد زن با ناراحتی گفت:کفشهایت پاره است و نمی توانی سر کار بروی این ماه برای خودت بخر کفشهای من فعلا سالم است ولی مرد خیلی به حرفهای زن توجهی نکرد و حتی اخمهایش را درهم کشید و با تحکم به خانواده اش گفت: برویم! ان رفیق ما هم به او گفت:یه جفت کفش بهت میدهم پولش را ماه اینده برام بیاور مرد هم گفت: پس حالا که می خواهی نسیه بدهی یک جفت پوتین بهم بده که سر کار بپوشم ان رفیق ما هم یک جفت پوتین به او داد....همه انها کفشهای پاره شان را داخل مغازه در اوردند و کفشهای نو شان را پوشیدند بغیر از ان دختر که ظاهرا دلش نیامد انها را بپوشد و جعبه اش را بغل کرده بود! و همگی شاد و خوشحال سوار موتور شده و رفتند.....