فروشگاههای زنجیره ای( قسمت دوم)

 

فروشگاههای زنجیره ای که داستان دیگری دارد انها در هر کوچه و برزن شعبه ای افتتاح می کنند و ارام ارام همه سوپرها بقالی ها و هایپرهای کوچک را از بین می برند مثلا من دیده ام که در یک منطقه کوچک 5 شعبه از این فروشگاه وجود دارد و از انجاییکه صاحبان انها از تولید کنندگان هستند  بقالی ها قدرت رقابت با انها را ندارند ولی قضیه به همین محدود نمی شود انها برای اینده برنامه دارند......انها ارام ارام همه فروشگاهها را از بین می برند مثلا من بقالی را می شناسم که شصت سال سابقه داشته که با حضور این فروشگاهها ورشکست شده و صاحبانش بیکار شده اند یا مثلا من دیده ام که حتی در مناطق بالای شهر مغازه هایی با اجاره های کلان گرفته اند که با یک حساب و کتاب سرانگشتی برای این شغل اصلا مقرون بصرفه نیست ولی بعدا که همه فروشگاههای مواد غذایی قصابی ها مرغ فروشی ها .....از بین رفتند و بازار دست خودشان افتاد هم قیمت ها بالا می رود و از همه مهمتر برندهای اختصاصی را گسترش می دهند که خریدار متوجه اجحاف و گرانفروشی نمی شود مثلا نوشابه با مارک کیوان شامپو کیوان پنیر کیوان برنج کیوان.....البته همین حالا هم با قیمت ها بازی می کنند اینها چون خودشان مستقیم با تولید کننده در ارتباطند مثلا دستمال کاغذی که قیمت خرید ان فقط 1000 تومان است به سفارش انها قیمت 2000 تومان مصرف کننده روی ان درج می شود و وقتی شما ان دستمال را 1500 تومان می خرید فکر می کنید که قیمتش مناسب است چون معیار شما قیمت مصرف کننده درج شده روی کالاست در حالیکه قیمت مصرف کننده دست خودشان است و با ان بازی می کنند و از انجاییکه صاحبان انها افراد متنفذی هستند ارام ارام  در سکوت مسئولین بازار را بطور انحصاری در اختیار می گیرند و هم باعث گسترش بیکاری می شوند و هم مردم قربانی برنامه های اینده انها می شوند .....

مشکل دیگر از شهرداری هاست از انجاییکه محل درامد شهرداری ها از تراکم و عوارض تجاریست انها بی حساب و کتاب در شهرها مجوز ساخت مغازه داده اند و شهرها را پر از مغازه کرده اند یعنی در حقیقت شهرها راهی برای کسب درامد شده اند و این بعضا به فاجعه ختم شده مثلا در زمان شهردار قبل اینجا زمینی بزرگ در یکی از بهترین و تاریخی ترین بخش شهر بود یک مجموعه قدیمی اینجا بود که نقره سازها در ان جمع بودند یعنی ورق نقره وارد این مجموعه می شد و به دست هنرمندان این مجموعه ظرف نقره ای دست ساز  خارج می شد که توریست ها می امدند و کار هنرمندان انجا را تماشا می کردند شهرداری به بهانه فرسوده بودن این مجموعه مغازه ها را خراب کرد و به جای ان یک ساختمان بی ریخت و یک پاساز سوت و کور ساخت یعنی انقدر این مجموعه بی ریخت و فاجعه بود که صدای یونسکو هم درامد و با تهدید یونسکو مبنی بر اینکه اگر این ساختمان کوتاه نشود برخی اثار تاریخی مهم در خطر بوده و یونسکو انها را از فهرست خود حذف خواهد کرد نهایتا مجبور شدند کمی از ارتفاع ان کم کنند در حالیکه این زمین بزرگ و ارزشمند در یکی از تاریخی ترین و توریستی ترین شهرهای کشور می توانست به یک موزه و یا مجموعه ای دیدنی برای جذب توریسم تبدیل شود مثال های دیگری هم می شود در این رابطه ذکر کرد در هر حال با ساخت بی حساب مراکز تجاری هم شهرها بی ریخت و زشت شده اند به تورم اضافه شده و هم اینکه سیستم کسب و کار به هم می ریزد همین جا می خواهم توصیه ای به کسانی که می خواهند وارد کسب و کار شوند بگویم....

به نظر من دوران مغازه داری دیگر به سر امده است! یعنی ان دورانی که یک نفر می رفت یک مغازه سی متری در یک خیابان فرعی می خرید یا اجاره می کرد می توانست زندگیش را به سادگی اداره کند گذشته است  البته اگر کسی سابقه داشته باشد یا اینکه با ابتکار و خلاقیت بتواند کار متفاوتی انجام دهد شاید بتواند موفق شود ولی از یک طرف با رکود شدید بازار و از طرف دیگر با تغییر فضای کسب و کار باید بسیار با احتیاط و هوشمندانه وارد محیط کسب و کار شد.....