گوشت....

 

زنی تقریبا پنجاه و چند ساله می اید هیکلی چاق با قدی کوتاه و صدایی رسا و قوی که خونگرمی جنوبی در صدایش کاملا واضح است هر سال اول ماه رمضان سرو کله اش پیدا می شود و پلاستیک های حاوی پول را از جیبها و گوشه های مختلف چادرش بیرون می اورد و روی میز می گذارد و می گوید بشمار! البته خودش دقیق می داند که در کدام کیسه چقدر پول دارد! ولی خودش را جوری نشان می دهد که انگار نمی داند مثلا اگه یکی از کیسه ها را اشتباهی بشماری فوری می گوید: عه! توی این کیسه که باید صدو بیست تومن باشه!....

همه پولها را می شماریم و انوقت چونه زدنهایش شروع می شود دویست بسته طراحی می کنیم یک عدد ماکارونی سه کیلو برنج یک کیلو عدس یک بسته خرما یک بسته پنیر قیمت ها خریدی حساب می شود و از طرف فروشگاه یک بسته پودر رختشویی و یک بسته کبریت هم به ان اضافه می شود کمی پولها اضافه می اید می پرسد با این پولها چکار کنم به او می گویم می توانم با ان پولهای باقیمانده یک بسته دستمال کاغذی هم به هر بسته اضافه کنم که مخالفت می کند و می گوید یک چیزی باشد که  بیشتر به دردشان بخورد نهایتا به هر بسته یک صابون هم اضافه می شود و مابه التفاوتش را هم از حساب فروشگاه پرداخت می شود در چند مرحله چونه می زند! مرحله اول که قیمت می گیرد مرحله دوم که فاکتور می شود دست اخر هم که حساب را سرراست می کند و کلا پدر حساب را در می اورد! مرغ و گوشت را هم جدا می خرد ناراحت بود که پولش به گوشت نرسد چون مرغ که گران شده پول زیادی برای گوشت نماند حساب و کتاب که کرد گفت بروم انطرف خیابان با قصاب حرف بزنم و ببینم چکار می شود کرد....او می گفت از چند هفته قبل از ماه رمضان تلفن را بر می دارم و به بانی های سال قبل تذکر می دهم که یادشان باشد سهمشان را بدهند که اول ماه رمضان بتوانم خرید کنم سالهای قبل خودم بسته ها را می بردم و به خانه فقرا می بردم ولی از بس فقر و دربه دری بدبختی دیدم مریض شدم و بچه هایم گفتند که این کار را نکن که از پا در می ایی من هم فیش تهیه کردم با یک نفر هم حرف زده ام که بسته ها را جایی بگذارم و نیازمندان فیش ها را بیاورند و بسته ها را تحویل بگیرند او داستانهای بشدت غم انگیز و تکان دهنده ای از فقر و احتیاج مردم در محلات فقیر نشین تعریف می کرد که می شود از ان یک رمان نوشت ولی چون نمی خواهم فضای اینجا تلخ شود از گفتنش معذورم او می گفت حتی یک عروسک پاره و مستعمل و یک لباس دخترانه کهنه  چقدر می تواند دل یک کودک را شاد کند....

بعد از ظهر امد که بسته ها را ببرد دیدم چشمانش نمناک است و گریه می کند دلیلش را پرسیدم او گفت مرغ را که خریدم پول زیادی برای گوشت نماند ناراحت و نگران بودم که نتوانم گوشت بخرم به قصابی رفتم اول ماه رمضان قصابی شلوغ بودم رفتم جلو و به قصاب گفتم من همین پول را دارم و دویست بسته گوشت هم می خواهم قصاب گفت با این پول که کاری نمی شود کرد که مردی جلوی قصاب ایستاده بود که گفت من صد تومن می دهم ان یکی گفت پنجاه تومن می دهم یکی دیگه گفت سی تومن یکی دیگه دویست تومن یک نفر دیگه هم به قصاب گفت شما پولها را جمع کن و گوشت ها را تهیه کن هر چقدر ماند بعد از ظهر بقیه اش را می اورم و حالا که رفته ام قصاب یه عالمه گوشت به من داده است.....