وداع....

 علی امروز برای خداحافظی سفرکربلا به فروشگاه امد(همان دوستم که در پست "دو داستان مینی مال" از او گفتم )یک فقره چک کهنه و رنگ و رو رفته با تاریخ خیلی دیر! برای تسویه حسابش به من داد نگاهی به چک انداختم و به او گفتم:تو از این کارهات دست بر نمی داری!؟ حالا هم که می خواهی برای خداحافظی زیارت تسویه حساب کنی و حلالیت بطلبی یک چک پکیده برای ما اورده ای! ما هم که مثل همیشه گوشهایمان دراز است یه غری می زنیم و چک را داخل جیبمان می گذاریم! او هم گفت: همین چک های پکیده است که به کارت برکت می دهد من هم گفتم: از این حرفها به من نزن! که خر نمی شوم!.....

به او گفتم: می روی انجا و شهید می شوی! و از طرف صدا و سیما اینجا می ایند تا با یکی از رفقای شهید که ما باشیم مصاحبه کنند! ما هم در وصف شمامی گوییم شهید ادم خوبی بود ولی یه کم بد حساب بود!جوان خوشگل و خوش تیپی بود ولی یه کم شیطون بود! در ضمن ادم خیری بود و کارت خواروبار برای فقرا چاپ می کرد ولی در ضمن پشه را تو هوا نعل می کرد! او هم انگشت شصتش را خیلی ملایم  و خفیف! به طرفم گرفت که البته شک دارم که این عمل معنی لایک بدهد! و احتمال قریب به یقین منظورش همان بیلاخ خودمان بود! ........موقع رفتن او را بغل کردم  او هم دستش را در جیبش کرد و تکه ای نان و سبزی که در فویل پیچیده شده بود به من داد و گفت:جای خوبی بودم و این تکه نان را از انجا برایت اورم من هم او را بوسیدم و ارام در گوشش گفتم:مواظب خودت باش ....."وداع" غریبترین واژه ای است که می شناسم....