یادگاری.....

 

گاهی اوقات دلتنگی....دلتننننننننننننننننگ انچنان دلتنگ که گویی کسی  قلبت را انچنان در مشتهایش می فشارد که از ان خون می چکد دلتنگ یک صدا دلتنگ یک دست مهربان دلتنگ یک لبخند ولی کاری از تو ساخته نیست چون او رفته است شاید هم این تویی که رفته ای! تفاوتی نمی کند چون دردش همان است...و انچنان بی رحمانه از هم جدا شده اید که هیچ چیز از"او" به یادگار نداری حتی یک عکس 3*4 سیاه و سفید! ...او انچنان رفته که ممکن است دیگر هیچ وقت تا اخر عمرت او را نبینی و چه رفتن بی رحمانه ایست کسی که برود و چیزی حتی یک نشانه کوچک از خودش به یادگار نگذارد....تنها چیزی که برایت به جا می ماند خاطراتش است خاطراتی مه الود و سخت شیرین که انقدر به ان فکر کرده ای که وقتی انها را به یاد می اوری انگار که یک خواب شیرین را مرور می کنی....

چه می شود کرد! گاهی اوقات اینگونه است ما به دنیا نیامده ایم که دنیا بر وفق مرادمان باشد چون قصه های شیرین فقط در کتابهای کودکان است ولی گاهی با همه این تفاصیل باز هم راضی هستی! چون اگر او رفته ولی دردش هنوز با تو ست و این درد سخت گرامی است چون اگر ان درد هم تسکین یابد دیگر یادگاری از او نداری........