تربیت مبتنی بر اسکناس!

 

همین یک هفته پیش پست دفترچه اعزام به خدمت  را برای یکی از کارگران جوان فروشگاه اورد و متوجه شد که برای اموزش به یکی از پادگان های اموزشی در یک استان دیگر که به سختگیری هم معروف است فرا خوانده شده ...از ان زمان بشدت ناراحت و و افسرده شده چون ظاهرا پدرش به او قول داده  که سعی می کند با روابطی  در یکی از پادگان های اصفهان پذیرش شود و او هم با این شرط حاضر  شده به خدمت برود! که البته مثل اینکه روابط نتیجه نداده ! و ان پادگان اموزشی هم که قرار است به ان اعزام شود هم دور افتاده است و هم به سختگیری معروف است حالا هم ناراحت است و بقیه همکاران هم به او دلداری می دهند! یک نفرشان می گوید شنیده ام سر در این پادگان عکس یک خروس بزرگ و با ابهت را کشیده اند که مشغول تخم گذاشتن است! یک نفر دیگر می گوید در سر در ان پادگان عکس یک الاغ را کشیده اند و  درب خروجی هم عکس یک ادم را کشیده اند! یعنی اینکه ما اینجا الاغ تحویل می گیریم و ادم تحویل می دهیم! و همه پسران فروشگاه  که سربازی رفته اند داستانهایی عجیب و رعب اور از اموزش های سنگین تنیهات سخت و عقربها و رطیل هایی که موقع خواب از سقف به دهان ادم می افتد! تا ساچمه پلو هایی که باید ناهار بخوردبرایش تعریف می کنند و او هم که پسر یکی یکدانه است بشدت ترسیده  من هم صدایش زدم و با او صحبت کردم به او گفتم :از چی می ترسی!؟یه زمانی تو این مملکت جوانها به خودشان نارنجک می بستند و زیر تانک می رفتند خدمتهای امروز که دیگه خدمت نیست! خودشان هم می دانند جوانهای امروز با دیروز فرق دارند پدر بزرگ بنده که خدا رحمتش کند 65 سال پیش به خدمت سربازی رفت  تا وقتی زنده بود و من به خاطر داشتم ساعت 5 صبح از خواب بیدار می شد حتی روزهای تعطیل و تیغی داشت شبیه چاقو زنجان که او را به یک چیزی مثل کمربند چرمی می کشید تا تیز شود و من وقتی بچه بودم گاهی وقتها که خانه  انهامی خوابیدیم  صبح زود از صدای تیز کردن تیغش از خواب بیدار می شدم با وسواس کف صابون را در کاسه  فلزی مخصوص درست می کرد و با همان تیغ صورتش را می تراشید و با اینکه ادم باسوادی هم نبود ولی همیشه کفشایش را واکس می زد و من به یاد ندارم روی لباس هایش لکه ای باشد و خودش می گفت که همه این نظم و ترتیب را در همان دو سال سربازی یادش داده اند یعنی انقدر به جوانها در خدمت سربازی سخت می گرفتند که نظم و ترتیب ملکه ذهنشان می شد ولی حالا پول می دهند و خدمت را می خرند!....

یکی دو هفته ایست به دانشگاه می روم که در موردش حرف زیاد دارم چون از مسائل و اتفاقات به سادگی رد نمی شوم! فقط بگویم  ایندفعه تفاوت را احساس می کنم بخصوص در کیفیت اساتید! که ترجیح می دهم اگر از استرس کتابهای قطور پیشنهاد شده خارج شدم! و باز هم فرصتی برای نوشتن پیدا شد بعدا بگویم ولی یکی از اساتید مطلب جالبی را می گفت....ایشان می گفت بعلت کم شدن ورودی های کارشناسی  دانشگاهها به تحصیلات تکمیلی رو اورده اند و یکی از دانشگاههایی که ایشان تدریس می کند 7000 نفر برای ارشد و دکتری خودش ظرفیت ایجاد کرده که فقط 1000 صندلی ان پر شده است! و  حالا دانشگاه مشغول تبلیغات و ارسال پیامک تبلیغاتی برای پر کردن این صندلی هاست و شما اگر مدارکت هم اماده نباشد پول را می دهی و  فقط با یک کپی  شناسنامه و کارت ملی ثبت نام می  شوی! تا بعدا مدارکت را سر فرصت بیاوری یعنی اینکه پول را بده بفرما ارشد بفرما دکتری! انوقت می گفت دهه شصت که ما ارشد قبول شدیم ازمون فقط در تهران برگزار می شد و ازمون هم تشریحی بود و مثلا در رشته ریاضی از 3000 داوطلب 50 نفر را در سراسر کشور می پذیرفتند! که مثلا فلان دانشگاه در فلان رشته فقط  5 نفر  می پذیرفت! ولی در یکی از دانشگاهها که ایشان تدریس می کند می گفت گاهی اوقات صندلی کافی برای نشستن دانشجو در کلاس ارشد نیست! و بچه ها به کلاس بغلی می روند و صندلی اورده و رویش می نشینند! و  مسئول یکی از دانشگاههای غیر انتفاعی  سراغ یک استاد روانشناسی را برای تدریس در مقطع لیسانس از من گرفت که من هم اقای دکتر فلانی را که دانشیار است معرفی کردم که ایشان گفتند نخیر! حقوق ایشان زیاد است من یک جوجه فوق لیسانس!(دقیقا همین عبارت را گفتند!) می خواهم که من هم یکی از شاگردانم را به ایشان معرفی کردم و ایشان در ان دانشگاه با دستمزد ساعتی 4000 تومان استخدام شده! و  تدریس می کند! دانشگاه از بچه ها کلی شهریه می گیرد و ساعتی چهار هزار تومان به ان جوجه فوق لیسانس می دهد!.....

برای ثبت نام مجبور شدم به دبیرستان محل تحصیلم بروم و اصل دیپلم را گرفته و به دانشگاه ببرم تا لیسانسم را برای ثبت نام در ارشد به بنده بدهند من در یکی از دبیرستانهای خوب اصفهان درس می خواندم که ان سالی که دیپلم گرفتم شاگرد اول کلاس ما با رتبه کمتر از پنجاه در رشته الکترونیک دانشگاه شریف قبول شد دفتر دار مدرسه پوشه ای جلویم گذاشت که دیپلم بچه های ان سالی که فارغ التحصیل شده بودم در ان بود و از من خواست که مدرکم را در ان پیدا کنم با دیدن عکس ها بچه ها روی دیپلم ها خاطرات زیادی برایم زنده شد منتها در کارنامه های بچه ها چشمم به مورد جالبی برخورد معدل دیپلم شاگرد اول ما که یک نابغه به تمام معنا بودو با معدل دورقمی در کنکور قبول شده بود  هفده و چند صدم بود انوقت چند روز قبلش پسر یکی از  اشناها را دیدم که در دبیرستان غیر انتفاعی درس می خواند برای احوال پرسی و نه برای کنجکاوی از او پرسیدم معدل پارسالت چند شد که ایشان گفت هفده و نیم و در ضمن من می دانستم که درس ایشان بشدت مشکل دارد چون مادرش همیشه از وضعیت درسش شاکی بود و این یعنی این که دوران ما نابغه ها معدلشان 17 بود ولی حالا خنگ ها معدلشان هفده و نیم است! چون ان پسر اشنای ما در یک مدرسه غیر انتفاعی درس می خواند و مسئول محترم مدرسه باید در نمره دادن نیم نگاهی هم به شهریه دریافتی کند و باید طوری رضایت والدین را جلب کند که مشتری شوند! و در حقیقت به دانش اموز به چشم یک سرمایه مادی نگاه می شود تا انجا که حتی حرمت نمره هم از بین رفته است...

همه چیز بیخودی شده! دکترهایی که با پول دکتر شده اند دانش اموزانی که با پول 20 می گیرند و جوانانی که پول می دهند تا سربازیشان را بخرند! و  می شود به جرات گفت که همه چیز به اسکناس ختم می شود!....ما بچه هایمان را از همان ابتدا با پول به مدرسه می فرستیم با پول دکتر می شوند با پول از خدمت معاف می شوند و انتظار هم داریم که به جای پول به چیزهای بهتری فکر کنند و البته انعکاس این جامعه پول سالار بر ان اکثریتی از جوانان که دستشان از پول کوتاه است  بسیار فاجعه بار است که ترجیح می دهم زیاد در موردش صحبت نکنم چون واقعا نامید کننده است یادم هست از همان دوران طفولیت! که در مدرسه اجتماعی و یا دینی می خواندیم در کتابهایمان بود که مثلا بر فلان کشورها ماده گرایی حاکم است و پول قدرت و نفوذ سرمایه داران اصالت دارد و ما هم معنویت در اختیارمان است و باید جهان را اصلاح کنیم!....