داستانهای یک فروشگاه

یکی از اقوام نزدیک که بیمار است به من پیشنهاد داده که به جای ایشان به سفر حج بروم  ایشان یک فیش حج واجب دارد که بعلت بیماری نمی تواند برود خیلی هم دربند پول ان نیست یعنی به من می گوید شما این سفر را به جای من برو پول ان را هرچه که خواستی و هر وقت که خواستی بده چون ظاهرا می خواهد به خیریه بدهد من هم گفتم که خبرش را می دهم....

این هفته دوباره اصرار کرد من هم گفتم فعلا امادگیش را ندارم پرسید اگر مشکل پول است من از تو پولی نمی خواهم من هم گفتم بحث مالیش نیست بحث بر سر این است که این جور سفرها به یک امادگی روحی فکری و اعتقادی نیاز دارد که بنده هیچ کدام را ندارم اینکه یک ماه به عربستان بروم و بعد هم بیایم و شما از من بپرسی: خوب! چه خبر!؟ من هم بگویم: جایتان خالی ! موزهایش خیلی دراز بودند و موقع ناهار هم کباب های کلفتی می دادند و چیزی که واقعا جالب و هیجان انگیز بود این بود که برای ناهار هم نوشابه می دادند و هم دوغ ! و پرتقال هایش هم از بس شیرین و خوشمزه بود از خوردنش سیر نمی شدی بعد هم توی این یکماه توی بازارها بگردی و برای پری خانم شهین خانم و زری خانم و عباس اقا و اقا تقی اقا جواد سوغاتی بخری و مرتب توی تلگرام از بازار ایران قیمت بگیری و خرید کنی  تا یه وقت عرب ها سرت کلاه نگذارند فقط تنها چیزی که برای ادم می ماند یک پیشوند حاجی است که همه بنده را "حاج مهرداد!" صدا بزنند که اصلا واژه خوش اهنگی به نظر نمی رسد یعنی هر چه فکر می کنم کلمه "حاج مهرداد" اساسا دچار نوعی بحران هویت است! که چندان خوش اهنگ و جالب به نظر نمی رسد.....متاسفانه فراموش کرده اند که برای  این گونه سفرها استطاعت مالی کافی نیست...

رمانتیک نوشت!:بس که طواف کردمت مرا به حج نیاز نیست.....

(10 لایک)