ارمان....

 

در یکی از شبکه ها فیلمی از تجمع کله سفیدهای امریکایی پخش می شد راستگرایان افراطی که از پیروزی ترامپ خوشحال بودند و از برتری نژاد سفید و اینکه ادمهای خوب و باهوشی هستند! و نباید با دیگر نژادها اختلاط داشته باشند صحبت می کردند....گزارشگر با یکی از انها که شاید پیرمردی هفتاد هشتاد ساله بود مصاحبه ای انجام داد ان پیرمرد گفت من برای این ارمان ها یعنی برتری نژاد سفید یک عمر است که جنگیده ام! و خوشحالم که همچنان با این سن و سال به این ارمان بزرگ ! وفادارم گزارشگر از او پرسید اگر شما سیاه پوست به دنیا می امدید باز هم همین نظر را داشتید او هم گفت حتی اگر من سیاه پوست هم بودم معتقد بودم که سیاه ها نباید به سفیدهایی که دوست دارند فقط با خودشون معاشرت کنند نزدیک شوند!....

انجا به فکرم رسید که اصلا ارمان یعنی چه؟ کسی که یک عمر وقت زندگی پول و حتی جانش را صرف یک هدف کرده هدفی که اگر کمی فکر می کرد کمی مطالعه می کرد مقداری سفر به جاهای جدید و نااشنا می رفت  و با ادمهایی که انها را دشمن می داند معاشرت می کرد می فهمید که ارمانش مشتی شعار پوچ بیش نیست چه بسیار ادمهایی که حتی حاضرند جانشان را برای یک ارمان بدهند ولی حاضر نیستند به جای پرداختن این همه هزینه کمی فکر کنند و از خودشان بپرسند این چیزی که ارمان می نامند تا چه حدی درست است؟ و ان اندیشه مسلک و یا کسی که به دنبالش راه افتاده اند و هر چه می گوید درست می دانند تا چه حدی راه درست را نشان می دهد.....

این ها را گفتم که از فیدل کاسترو بگویم کسی که شصت سال بر کوبا حکومت کرد و به مفهوم واقعی کلمه به ارمان و انقلابش وفادار بود ولی او و طرفدارانش هیچ گاه از خودشان نپرسید که ایا با این ارمان و با ان بهای سنگینی که پرداخته شد با ان همه خون هایی که به زمین ریخته شد ایا مردم کوبا خوشبخت تر شده اند؟  کشوری بسیار زیبا و با فرهنگی  فوق العاده شاد  که می توانست از توریسم یکی از ثروتمند ترین کشورهای امریکای لاتین باشد ولی مردمش برای یک زندگی فقیرانه وابسته به سهمیه های دولتی هستند ازادی وجود ندارد و مثلا بیش از نیم قرن است که ماشین شخصی جدید به این کشور وارد نشده ....

ارمان هر چه که باشد هر چقدر مقدس اگر ماحصل ان انحصار فساد و فقر باشد قطعا باید در ان تجدید نظر کرد و از خود فریبی جلوگیری کرد یعنی به جای توجه به شعار باید به ان چیزی که به دست امده توجه کرد بخصوص اینکه برخی اندیشه های افراطی چپ روی کاغذ بسیار زیبا و جذابند ولی عملا فاجعه اند یعنی انها معتقد به برابری عدالت محض و از بین رفتن فاصله طبقاتی هستند ولی چون بنا به قوانین اقتصاد نمی توانند از حداکثر استعداد انسان استفاده کنند و در ضمن در فقدان ازادی بیان عملا منجر به حاکمیت یک طبقه خاص می شود نهایتا به فاجعه ختم می شود....

یک نکته حاشیه ای اینکه یکی از دلایل اصلی محبوبیت شخصیت های کاریزما ویژگی های ظاهری انهاست نوع حرف زدن دست تکان دادن و تیپ ظاهری انها یعنی شاید می شود به جرات گفت ظاهر و مهارت انها در سخنرانی در جذب طرفدارانشان کمتر از اندیشه هایشان نیست! مثلا شاید ما فکر کنیم که همه چینی ها شبیه هم هستند ولی  شما اگر حتی" مائو" را هم از قبل ندیده باشید وقتی عکس او را با بیست سی نفر چینی ببینید از لحاظ چهره و ظاهر کاملا قابل شناسایی است از نظر ظاهری فیدل کاسترو و بخصوص چگووارا جذابیت فوق العاده زیادی داشتند چگوارا مردی قد بلند و چهارشانه با ریش ها و موهایی بلند و مشکی چشمانی نافذ در حالیکه لباس نظامی پوشیده  و یک سیگار برگ بلند هم گوشه لب دارند و یک تفنگ هم از شانه اش اویزان است ایا شما مدلی جذاب تر از این می شناسید!؟ مضاف بر اینکه جوان مرگی هم به ماندگاری ادمها کمک می کند یعنی وقتی ادمها در جوانی بمیرند و بخصوص برای ارمانی کشته شوند این به ماندگاری انها کمک می کند برای همین هم هست که به خیلی کافی شاپ ها و خوابگاه ها و گالری ها که می روی عکس چگووارا را می بینی ولی حالا اگر از صاحب مکان بپرسی این اقا کیست فقط اسمش را بلد است و چیز دیگری از او نمی داند! حالا اگر چگوارا مردی اندیشمند و باسواد ولی  کچل و قد کوتاه بود که صدایش در نمی امد و به جای تفنگ یک کتاب زیر بغل داشت باز هم عکسش اینقدر این طرف و ان طرف و بخصوص در محافل روشنفکری دیده می شد!؟