یک سفرنامه کوچولو!

 

 چند هفته قبل با چند نفر از دوستان و خانواده هایشان به یک مسافرت یک روزه به یک ابشار در همین نزدیکی ها رفتیم و همان اشتباه گذشته را تکرار کردیم سفر در روز تعطیل ان هم به جایی که هدف مسافرت خیلی هاست......

با ماشین به ان ابشار رفتیم که تقریبا یک ساعت و نیم راه بود ابشار معروفی است که البته اسم ان را نمی گویم  بشدت شلوغ بود تا انجاییکه مجبور شدیم ماشین را با فاصله زیاد از ابشار پارک کنیم و اسباب و اثاثیه را در یک فاصله طولانی تا جایی که مخصوص نشستن بود حمل کنیم چون پارکینگ کاملا پر بود حتی اجازه توقف برای تخلیه اثاثیه را هم نمی دادند چند بار پیاده رفتم و امدم تا ماشین از اثاثیه خالی شد بار اخر یه هندونه بزرگ باقی مانده بود که همانطور که گوشه صندوق عقب با ارامش خوابیده بود چند فحش نثارش کردم چون باید راهی طولانی  ان هم سر بالایی و در جاده خاکی برای حملش زحمت می کشیدم!....تقریبا یکساعت وقت ما به رفت و امد بین ماشین و محل نشستن گذشت....بعد از استقرار برای رفع خستگی به پای ابشار رفتم و خواستم از پاکی و زلالی اب بکر و زیرزمینی استفاده کنم اب از ارتفاع زیادی پایین می ریخت و رنگین کمان زیبایی هم در فضای ابشار ایجاد شده بود حس خیلی خوبی بهم داد دستم را جلوی ابشار گرفتم و مقداری اب خنک و زلال روی دستانم ریخت و انرا نوشیدم که طعم خنک و گوارایش عالی بود که ناگهان از بالای ابشار چیزهایی را دیدم که همراه اب به زمین می ریخت....یا حضرت عباس! پوست پیاز پوست هویج اشغال سبزی از ان بالا به همراه اب به پایین می ریخت! من هم مات و مبهوت به ان بالا خیره شدم و به ان ابی نگاه کردم که فکر می کردم یک اب دست نخورده است و از دل کوه می اید و یک دل سیر از ان خورده بودم! یه اقایی زیر ابشار نشسته بود و پاهایش را داخل اب فرو کرده بود  از او جریان را پرسیدم که او گفت این ابشار دوم است! و ابشار اصلی ان بالاست که تازه اب از بستر حوض ان ابشار اولی به اینجا می ریزد! من هم با عجله از پله های بغل ابشار بالا رفتم و به ابشار اصلی رسیدم و دیدم وایییییی! انجا یک ابشاری هست که اب از ان بالا به داخل یک حوضچه می ریزد و مردم هم در کنار ان ظرف می شویند سبزی تمییز می کنند مردم پاهایشان را در ان گذاشته اند و هزارتا کار دیگه! و تازه ابی که از این مسیر می گذرد از یک بلندی دومی می ریزد که ان ابشاری را شکل داده که بنده از ان اب نوشیدم!....با دیدن ان صحنه ها حالم را توصیف نمی کنم !

 بشدت شلوغ بود و چون منطقه کوهستانی بود محل اسکان مردم پلکانی بود یعنی اینکه مثلا ما جایی نشسته بودیم خانواده های زیادی در ارتفاع دو سه  متری بالای سر ما بودند و همچنین افراد دیگری در یک طبقه پایینتر در ارتفاع چند متری پایین ما بودند .....بنده بعد از ناهار کمی دراز کشیدم که چرتی بزنم که ناگهان یه هسته هلو محکم به سرم اصابت کرد! ظاهرا دوستی از ان بالا هلو را خورده بود و هسته اش را به پایین پرت کرده بود! و خلاصه مرتب از اسمان هسته هلو مایعاتی که خوشبختانه نفهمیدم تفاله چایی بود و یا مایع مشکوک دیگر! و یک دوبار هم پوسته خربزه از اسمان نازل شد!......البته یک بار هم از ان بالا یک "بی بی  اسپیک" افتاد که ظاهرا حاکی از این بود که کسانی ان بالاها مشغول یک بازی مشکوک به حرام هستند که به جد تصمیم گرفتم به تلافی ان هسته هلو که به پیشانیم اصابت کرده بود ان بی بی  اسپیک  را لااقل برای مدتی توقیف کنم! که البته کسی دنبال ان بی بی اسپیک  نیامد!

انجا حریم خصوصی معنی نداشت! گوش تا گوش مردم زیرانداز پهن کرده و نشسته بودند خانواده ای که یک زن و شوهر و دو بچه بودند کنار ما بودند اقاهه را که  کلا ما بیدار ندیدیم و همش خواب بود صبح که ما رسیدیم انها انجا بودند و ایشان یک چادر روی صورتش کشیده بود و خوابیده بود زن هم بچه ها را سرگرم می کرد چند بار اثاثش را به ما سپرد و بچه هایش را به گردش کنار ابشار برد ناهار را درست کرد و اقا را صدا زد و اقا هم برخواست و ناهار را خورد و دوباره وچادر را روی صورتش کشید و خوابید دوباره زن تنهایی بچه هایش را سرگرم می کرد و ظرفها را برد و شست و بعد از ظهر اقا را صدا زد و میوه ای جلویش گذاشت و ایشان هم خورد و دوباره به زیر چادر خزید! نزدیک های غروب هم خانم هر چقدر شوهرش را صدا می زد بلند نمی شد! نهایتا زن کلافه شد و جیغ خفیفی سر مرد کشید و یک لگد هم به او زد! و گفت :پاشو بریم شب شد! مرد هم که لگدی به ماتحتش اصابت کرده بود! عین سوسمار ارام سرش را از چادر بیرون اورد و نگاهی به اطراف انداخت و در همان حالت مدت کوتاهی چرت زد! بعد نیم خیز شد و یه بیست دقیقه ای در همان حالت بود که زن چایی به او داد تا بالاخره از خواب بیدار شد و اسباب اثاثیه را جمع کرده و رفتند!....

در دانشگاه همکلاسی دارم که  یک تور سفر به روسیه با قیمت مناسب به بنده پیشنهاد کرد و گفت که با هم برویم که البته بنده نرفتم ولی ایشان رفت و همان موقع عکس هایش را داخل تلگرام گذاشت مناظری بسیار زیبا با توصیفاتی مثل اینکه: داره بارون میاد هوای خیلی عالیه و در ارتفاعات هم پر از برفه....بنده هم برایش پیام گذاشتم که ما هم امده ایم پیک نیک داریم از گرما کباب میشیم و از اسمون هسته هلو پوسته خربزه و بی بی اسپیک می باره!......

خلاصه بعد از ظهر هم اثاثیه را جمع کرده و برگشتیم مسافرت یک روزه خوبی بود البته چندان راحت نبود ولی مهم نیست من وقتی مسافرت می روم چشمم به بیابان ها تک درخت ها و مزارع که می خورد حالم خوب می شود قرار نیست مسافرت لزوما راحت باشد هر سفری هر چند ممکن است راحت هم نباشد یک دهن کجی به تکرار و روزمرگی است....

بعد از ظهر انجا کنار ابشار کفش هایم را در اوردم و پاهایم را داخل اب خنک گذاشتم چند جوان ان بالا ناهار می خوردند که یکی از انها یک بطری پلاستیکی نوشابه را از ان بالا به داخل اب پرتاب کرد و به انبوهی از زباله که انجا جمع شده بود اضافه شد با خودم گفتم ما این همه مدرسه در این مملکت داریم در انها چه چیزی به ابن بچه ها یاد می دهند!؟ ای کاش به جای اینکه به بچه هایمام بیاموزیم که سینوس 30 درجه چند است و یا در کتاب تاریخ به انها بگوییم که مثلا هزار سال پیش در فلان بیابان چه اتفاق وحشتناکی افتاده و یا مضاف و مضاف الیه در فلان بیت از شعر سعدی چگونه است به انها می اموختیم چگونه از خانه خودشان محافظت کنند....خانه ای که محیط زیستش به طرزی وحشتناک و غیر قابل باوری رو به زوال است....