دو اتفاق کم اهمیت.....

 

دیروز خانمی از درب خروجی وارد فروشگاه شد و از همان ابتدا شروع به دادو فریاد و تهدید کرد! که من گزارش می کنم من شکایت می کنم.....ما هم داخل دفتر نشسته بودیم و با شنیدن صدای ایشان فکر کردیم حتما جنایتی قتلی چیزی مرتکب شده ایم و خودمان خبر نداریم! که بعد از لابه لای حرف هایشان فهمیدیم که ایشان یک کنسرو لوبیا از ما خریده اند و داخل ان یک سنگ ریزه بوده...هر چه قدر همکاران با ایشان صحبت می کردند تازه ایشان صدایشان را بیشتر بالا می برد من هم که دیدم دارد شر می شود از دفتر بیرون امدم و نگاهی به کنسرو لوبیایی که درب ان باز شده بود و داخل یک پلاستیک گذاشته شده بود انداختم و به ایشان گفتم اشکالی نداره شما این کنسرو را ببرید و از ما شکایت کنید!...با گفتن این حرف کمی ارام شد و به او گفتم اگه کالایی تاریخ مصرفش گذشته باشد مهراستاندارد نداشته باشد و یا بعلت شرایط نگهداری خراب باشد فروشگاه مسئول است ولی وقتی یک کالایی تاریخ مصرف دارد برند معتبر است و مهر استاندارد هم دارد و یک مشکلی دارد ما مسئول نیستیم بلکه تولید کننده و کارخانه مسئول است بنده که افتخار حضور در داخل کنسرو لوبیا را نداشته ام! پس نمی دانستم داخل ان سنگ است مگر نه ان را به شما نمی فروختم حالا ما دو کار می توانیم انجام دهیم! یا شما این کنسرو را ببرید و از ما شکایت کنید و راه دوم هم این است من این کنسرو را از شما پس بگیرم و پولش را به شما بدهم.....شوهر ان خانم که در این مدت ساکت و ارام کنار زنش ایستاده بود گفت اشکالی نداره پول کنسرو را به ما بدهید تا ما برویم......اعتراض حق ماست این اتفاق  ما مسئول نبودیم ولی در هر حال معمولا جوابگو همه مسائل هستیم ولی برخی از ماها اعتراض را با دعوا اشتباه گرفته ایم که البته این درست نیست

بعضی ها معمولا علاقه دارند ان کالای پشتی و زیرین را از داخل قفسه ها بردارند! یعنی مثلا یک عالمه کنسرو جلو چشم داخل قفسه است بعضی ها همه قفسه را به هم می ریزند که مثلا ان کنسروی که ته قفسه و زیر همه قوطی هاست بیرون بکشند که شاید تصورشان این باشد که احتمالا هر چیزی تهش تازه تر خوشمزه تر و خواستنی تر است! که البته فک نکنم طرز فکر منطقی باشد! یک مثال روشن و واضح ان این است که مثلا ته خیار تلخ است! و یا اصولا من می توانم مثال های زیادی بزنم از چیزهایی که قسمت منتها علیه جالبی ندارند! ولی نمی دانم چرا بعضی در خرید از فروشگاه یک چنین طرز فکر غیر قابل تایید و غیر مستندی دارند! چند روز قبل از داخل دوربین دیدم که اقایی می خواست از قفسه ها ماکارونی بردارد که همه انها را به هم ریخت که مثلا بتواند چند ماکارونی از زیر و قسمت تهتانی قفسه بر دارد که در همین حال چند ماکارونی از داخل قفسه افتاد و بسته هایش پاره شد و محتویات ماکارونی ها هم پخش زمین شد ایشان هم خیلی خونسردانه نگاهی به انها انداخت و بدون اینکه حتی انها را جمع کند از ان قسمت بیرون امد.....من هم رفتم و به یکی از همکاران گفتم که ماکارونی های پخش شده روی زمین را جمع کند....ما معمولا اگر مشتری جنسی را در فروشگاه بشکند یا خراب کند پولش را از او نمی گیریم چون بالاخره پیش می اید که مشتری در حال برداشتن مثلا یک شیشه خیارشور و یا یک سطل ماست از دستش افتاده  و کالا از بین می رود در اغلب موارد هم خود مردم بدون تذکر حساب می کنند ولی اگر مورد نادری باشد که مشتری به روی مبارکش نیاورد ما هم حرفی به او نمی زنیم که البته دلیلش بیشتر   مشتری مداریست تا لطف به خلق! برایم جالب بود که ببینم ایا او ان چند ماکارونی را حساب می کند یا نه برای همین به صندوقدار اشاره کردم که اگر حرفی نزد برای پرداخت ماکارونی هایی که پاره کرده به او تذکر دهد او هم خیلی با خونسردی خرید مختصری انجام داد و وقتی پای صندوق امد صندوقدار از او پرسید ماکارونی هایی که پاره کرده را حساب نمی کند که او هم با چهره‌ای حق به جانب گفت:کدوم ماکارونی؟کی؟ چی؟کجا؟! ......در همان لحظه با خودم فکر کردم: چقدر ادمها متفاوتند؟ادمهایی در این دنیا هستند که بخاطر هدفشان جانشان را فدا می کنند و یا سالها در زندان اسیرند(جدای از اینکه  آیا هدفشان درست است یا غلط ) و عده‌ای دیگر حتی نمی توانند  هزینه ای به اندازه چند ماکارونی را گردن بگیرند. ...