دنیای جای بهتری بود اگه....

 

دنیای من جای بهتری بود اگه یه کم هوا خنکتر بود دنیا جای خوبتری بود اگه به اندازه ای که بر سر کفار برف و باران می اید کمی هم اینجا برف داشتیم من یادم هست تا چند سال پیش اینجا زمستانها یکی دو بار برف حسابی می امد انقدر که روی زمین می نشست و گاها حتی تا اواخر اسفند مهمان پارک ها و پیاده روها  بود ولی چند سالی است که دیگر اینجا به جای برف گرد و خاک می اید! خیلی خوب بود اگه بدون ترس و استرس می توانستم هر چه می خواهم ساندویچ کالباس به همراه پپسی بخورم! اینجا بهتر بود اگه کمی درختانش بیشتر بود اصلا یه جنگل در این نزدیکیها بود که در ان پلنگ و خرس و سنجاب بود یادم می اید در همان وبلاگی که در پست قبل از ان گفتم که در مورد یک خانمی بود که به امریکا مهاجرت کرده بود تعریف می کرد که برای رهایی از تنهایی مقداری تخمه افتابگردان می خرد و در تراس خانه محقرش شبها زیر نور مهتاب می خورد یک شب کمی تخمه در داخل کاسه جامی ماند فردا شب که به تراس سر می زند می بیند که تخمه ها نیست و کسی انها را شکسته و خورده می ترسد که نکند غریبه ای وارد خانه شده کنجکاو می شود دوباره شب یک کاسه تخمه روی تراس می گذارد و فردا بعد از ظهرکه از سرکار می اید  می بیند که دوباره تخمه ها نیست و در عوض پوسته تخمه ها همه جا پخش شده نگران و کنجکاو می شود یک روز یک شنبه که صبح در خانه بوده یک کاسه تخمه داخل تراس می گذارد که ببیند چه کسی این تخمه ها را می خورد بعد از مدتی می بیند چند سنجاب امدند و همه تخمه ها را شکسته و خوردند! البته با همه این احوال باز هم او ادم شادی نبود دنیا بهتر بود اگه مردم شادتر و با اعصابتر بودند اوضاع بهتر بود اگه مردم برای خرید یک کیلو شکر اواره مغازه ها نبودند و یک راننده تاکسی مجبور نبود برای یک لقمه نان بدون کولر در گرمای وحشتناک داخل  پیکان عرق بریزد و مسافرکشی کند خیلی خوب بود که اینجا به جای یک رودخانه خشک که در بسترش ارام ارام علف ها سبز شده اند و تدریجا مثل پارک شده! یک رودخانه پر اب بود و در ساحلش هم درختان نارگیل و موز و بوته های اناناس!....تصور من همیشه از ازادی جایی است که درختان موز نارگیل و بوته های اناناس باشد! دلیل این تصور اشتباه را هم نمی دانم! ایکاش فراغت و پولی بود که می شد با دوچرخه به همراه چند گیگ موسیقی و یک هندز فری  دور دنیا را بگردم که اگه می شد چی می شد!ایکاش دیگر ان چند بچه ده دوازده ساله لواشک فروش را که تا اخرشب با التماس لواشک و ادامس می فروشند دیگر نمی دیدم تازگیها یک دختر جوان هم روی اعصاب است دختری شاید بیست ساله که در مسیر من  پشت چراغ قرمز و با ان گرمای شدید و با چادر مشکی محجوبانه گل می فروشد ایکاش در تلویزیون مرتب نمی شنیدم که کسی به خودش بمب بسته و به قصد رستگاری و رفتن به بهشت خودش و تعداد زیادی ادم بیگناه را کشته....نمی دانم شاید در جایی که تعداد زیادی از ادمها در طبقه زیرین هرم مازلو حبس شده اند این حرفها نوعی ارزوی لوکس باشد! و اصلا شایداین حرفها احمقانه باشدو  نهایتا باید همان کاری را بکنیم که تا به حال کرده ایم اینکه ارزوهایمان را همسطح روزگار کنیم...البته یک نکته را هم نباید فراموش کرد گاهی ارزوها چیزهایی است که صرفا در ذهن ماست یعنی وقتی به ان می رسی به ارامشی که مد نظرت هست نمی رسی یا فکر می کنی ان چیزی نبوده که در تصوراتت بوده و گرچه محیط خیلی مهم است ولی نهایتا ارامش باید از درون انسان بجوشد .....