موتور!

 بنده نه موتورسیکلت دارم و نه سوار می شوم و نه علاقه ای به این وسیله دارم ولی گاهی اوقات که بخوام بطور اضطراری جایی برم به یکی از کارگران فروشگاه می گم که منو با موتورش برسونه چند روز قبل کاری پیش امد و با یکی از همکاران سوار موتور شدیم و خواستم جایی برم خیلی ارام و یواش مشغول عبور از یک خیابان فرعی بودیم که یک ماشین ناغافل از پشت سر کوبید به ما و هر دومان را پرت کرد داخل جوی اب کنار خیابان!...  

البته چون سرعتمان کم بود اسیبی ندیدیم فقط چراغ های عقب موتور شکست و گلگیرش اسیب مختصری دید برای همین از روی زمین بلند شدیم  و خودمونو جمع و جور کردیم و متوجه ضارب شدیم!  پراید سفید رنگی بود که یک خانم پشت فرمانش نشسته بود و از جایش تکان نمی خورد! همکار ما سراغش رفت که سلامی به او بکند! که دید راننده خانم میانسالی است که بشدت ترسیده و مشغول گریه کردن است و مرتب و پشت سر هم معذرت خواهی می کند و می پرسید:اقا چی شد!؟ اتفاقی افتاد؟!! اسیب که ندیدید؟ تورو خدا ببخشید!.... ما هم که دیدیم ظاهرا خانم راننده از مایی که از روی موتور پرت شده ایم حالش بدتر است! گفتیم: نه خانم مشکلی نیست شما برید....ما هم که عجله داشتیم مجددا سریع سوار شدیم و راه افتادیم .....

بعد از چند لحظه دیدم که همان خانم با ماشینش بسرعت از سمت راست ما می اید بوق می زند و دست تکان می دهد که ظاهرا منظور ایشان از این کار این بود که مجددا از ما معذرت خواهی کند(منتها ایندفعه با بوق و تکان دادن دست!) و از گذشتی که کردیم تشکر کند که یه لحظه فرمانش را بطرف ما گرفت و یک ماشین هم از روبرو می امد که اگر همکار ما مهارت لازم را نداشت ایندفعه رفته بودیم زیر ماشین! که نهایتا مجددا همکار ما تعادلش را از دست داد و با موتور زمین خوردیم......

بعد این اتفاق ان خانم دوباره ایستاد و ایندفعه از ماشینش پیاده شود و با صدایی بغض الود پرسید:چی شد!؟ اتفاقی افتاد!؟....که ایندفعه همکارم با عصبانیت به او گفت:خانم محترم برو! تو رو به حضرت عباس برو! برو تا لهمون نکردی!...که ان خانم هم بسرعت سوار ماشینش شد و رفت ما هم با دست و پایی زخمی و خونین مجددا سوار موتور شدیم و همکارمان هم همانطور که می رفت با عصبانیت عمه و برخی دیگر از اقوام ان افسری که به این خانم گواهینامه داده را مورد عنایت قرار می داد!....