سرزمین من......

 

امروز جریان مصاحبه رشید پور مجری معروف تلویزیون را در برنامه دید در شب با خانم هنرپیشه فوق العاده معروفی را در یکی از سایت ها خواندم که جالب بود اقای رشید پور سوالات بسیار ساده ای از ایشان می پرسند که ایشان از جواب دادن ان عاجزند یعنی حتی عکس بزرگان سینما که ایشان به واسطه شغلشان باید انها را بشناسند را نمی توانند تشخیص دهند کارگردانان بسیار معروفی مثل تارانتینو و کاپولا یا هنرپیشه  معروفی مثل ال پاچینو که حتی دخترهای دبیرستانی هم او را می شناسند را نمی تواند تشخیص دهد! و جالب اینجا است که همه مردم ایران بواسطه بحران هسته ای  اقای امانو رییس اژانس بین المللی انرژی هسته ای را می شناسند ولی ایشان حتی عکس ایشان را هم که می بیند او را با یک کارگردان امریکایی اشتباه می گیرد! و جالب اینجا است که ایشان در ایستا گرام بیش از دومیلیون طرفدار دارد! یعنی ایشان با این همه طرفدار و زندگی پر زرق و برق نه تنها به شکل شگفت انگیزی بی سواد است حتی از دردهای مردم ما که تا نیمه های شب در تلویزیون سخنرانی اقای امانو را از شبکه های مختلف تعقیب می کردند تا تکلیف مشکل هسته ای و به تبع ان تحریم ها که تاثیر مستقیمی بر زندگیشان دارد روشن شود هم کاملا بی اطلاع است...

یاد سیمین دانشور افتادم همسر ال احمد و کسی که یکی از بزرگترین رمان های معاصر ما یعنی "سووشون" را نوشت وقتی چند سال پیش او در گذشت تصویری از اتاق خانه ای که در ان زندگی می کرد در یکی از روزنامه ها منتشر شد اتاقی محقر و فقیرانه که بخشی از ان با پتو فرش شده بود یعنی حتی یک فرش معمولی هم در ان اتاق نبود به همراه یک بخاری کهنه و رنگ و رو رفته که زندگی فقیرانه او را نشان می داد ......سیمین بهبهانی که در تک تک اشعارش دردهای مردمش را فریاد می زند و به اعتقاد بسیاری بزرگترین شاعره پارسی گو است و بسیار از او اموختیم و به قول شجریان "برای خودش شیر زنی بود" تنها تقاضایش بعد از مرگ این بود که کنار شوهرش در امامزاده طاهر دفن شود که همین درخواست ساده هم قبول نشد

احمد محمود که او هم یکی از بزرگترین نویسندگان معاصر است و متاسفانه هنوز موفق نشده ام رمان معروف او یعنی"همسایه ها" را گیر بیاورم و بخوانم! سه ماه قبل از مرگش مصاحبه ای دیدنی در خانه اش  با بهمن مقصودلو مستند سازانجام می دهد در حالیکه فقط با کپسول اکسیژن نفس می کشد و تنگی نفس شدیدی دارد که ناشی از دوران زندان او در قبل از انقلاب است که خودش می گوید زندان سرنوشت همه نویسندگان بزرگ این سرزمین است حتی نجف دریابندری نویسنده کتاب اشپزی! هم قبل از انقلاب به زندان رفته است! او از خاطراتش می گوید که روزی در یکی از شهرهای جنوب به یک کتابفروشی می رود و کتابهایش را می بیند خوشحال می شود و از کتابفروش قیمتش را می پرسد که کتابفروش هم می گوید:چند کیلو می خواهی!؟ بعد متوجه می شود که انجا کتابها را کیلویی می فروشند! شاید این سبک فروش ناشی از این بوده که کتابها بیشتر برای سبزی پاک کردن و یا شیشه پاک کردن و یا چیزی شبیه به این استفاده می شده اند!(دقیق نمی دانم فقط حدس می زنم!) احمد محمود در این مستند برای من شخصیتی فوق العاده دوست داشتنی بود و در اخر فیلم فیلم ساز سوالی از او پرسید که جوابش انچنان بغضی بر گلویم نشاند که هنوز ان بغض با من است مقصودلو از او پرسید اگر باز هم به دنیا می امدی باز هم دلت می خواست نویسنده شوی؟  باز هم تاکید می کنم که این سوال از یکی از بزگترین نویسندگان و رمان نویسان معاصر ما پرسیده می شود ...او هم در حالیکه بسیار به سختی نفس می کشید گفت: نه! اگر دوباره متولد می شدم ترجیح می دادم بروم به دنبال یک شغل ابرومند! که اینقدر به خودم و همچنین خانواده ام رنج و زحمت ندهم.....نمی دانم....شاید او دلش می خواست مثل من یک بقال باشد.....