یک پست در شش اپیزود!

 

اپیزود اول!:همین چند روز پیش راننده یکی از ماشین های پخش بستنی که جوان خوب و ارامی هم هست به فروشگاه امد(در وبلاگ قبلی پستی به اسم "قناری" در مورد ایشان نوشته بودم) و مشغول چیدمان و مرتب کردن فریزر بستنی بود که ناگهان دو مامور پلیس ناغافل با عجله وارد فروشگاه شده و به دستانش دستبند زده و او را بردند! چهره مغموم و خجالت زده او را وقتی با دستبند به بیرون فروشگاه برده می شد هنوز در ذهنم هست و دلیلش هم این بوده که ظاهرا همسر ایشان مهریه اش را به اجرا گذاشته و برادر خانمش ماشین ایشان را تا فروشگاه تعقیب کرده و همان وقت به پلیس زنگ می زند تا حالش را بگیرد و انها هم امده و او را دست بسته بردند واقعا برایش متاسف شدم چون جوان خوب و زحمتکشی به نظر می رسید که البته نمی شود اینگونه قضاوت کرد چون ما از زندگی انها بی خبریم از اتفاق پدر بنده هم موقع دستگیری ایشان در فروشگاه بود و این صحنه را که دید و دلیلش را که فهمید ناراحت و کمی هم عصبانی شد و گفت: ادم زن نگیره یه جور دردسر داره زن هم بگیره یه مصیبت دیگه! معلوم نیست باید چه غلطی کرد!.....

اپیزود دوم!:مدتی بود که برای استخدام چند کارگر اگهی زده بودیم که تعداد زیادی برای استخدام امدند و بنده هم اسامی انها را با مشخصاتشان می نوشتم و زیر اسامی افرادی که مد نظرم بود خط می کشیدم تا با انها تماس بگیرم یک روز ساعت نه و نیم صبح به پنج نفر از انها زنگ زدم که هیچ کدام تلفن هایشان را جواب ندادند و بعدا که خودشان زنگ زدند معذرت خواستند و گفتند که خواب بوده اند! و یکی از انها که دختر جوانی بود بعد از دو سه روز کار گفت که دیگر نمی اید چون از کار با کالباسبر می ترسد! و یکی از ناخن هایش هم حین کار شکسته است! یکی دیگر که پسر جوانی بود برای مصاحبه امد و گفت که دانشجو است و برای خرج تحصیلش می خواهد نیمه وقت کار کند که البته ما کارگر تمام وقت می خواستیم ولی با این حال قبول کردیم بعدا که با استخدامش موافقت کردیم از کارش پرسید که گفتم چیدمان قفسه ها و تخلیه بار و نظافت که او هم کمی فکر کرد و گفت پس اجازه بدهید با مادرم مشورت کنم چون نمی دانستم نظافت کردن هم جزو وظایف من است! که البته ما هم عذرش را خواستیم! وقتی او رفت با خودم گفتم واقعا ادم بدبختی است! فکر می کند بعدا که لیسانسش را گرفت به او یکدست کت و شلوار و کروات می دهند و می گویند برو صبح تا ظهر بشین پشت میز و دستور بده و سر ماه هم یک حقوق نجومی بگیر متاسفانه هنوز بسیاری از مردم از اوضاع و احوال خبر ندارند و جوانانشان را برای یک زندگی سخت و مبارزه اماده نمی کنند....

اپیزود سوم:بعد از اینکه ان خانمی که مسئول غرفه محصولات گوشتی  بود بعلت ترس از کالباسبر فرار کرد! دو سه روزی انجا مسئول نداشت که خودم ان دوسه غرفه را اداره کردم  یک روز خانمی امد و پرسید: خیار شور دارید؟ بنده هم گفتم: دو مدل هست تخمیری و سرکه ای  او هم گفت: میشه یکیش را تست کنم من هم گفتم :کدوم یکی را او هم گفت: سرکه ای من هم یک دونه خیارشور سرکه ای به او دادم او هم خیار شور را گرفت و خیلی ارام و با ناز و عشوه! شروع به خوردن کرد و همانطور که ارواره هایشان ارام تکان می خوردبه بنده خیره شده بود! بعد که ان خیارشور را تا ته میل فرمودند گفتند این یکی خوب نبود نوع تخمیری را بدهید!  من هم یک خیارشور دیگه برای تست به ایشان دادم و باز هم همانطور که به چشم های بنده زل زده بودند انرا تا ته خوردند و بعد هم گفتند این یکی خوبه لطفا 200 گرم بدهید!  بعد از ایشان مردی چهار شانه و با صدایی کلفت امد و بدون هیچ حرف و سوال اضافه گفت:اقا سریع سه کیلو خیار شور بده کار دارم میخوام برم!....مشتری هم باید حسابی و به درد بخور باشه....والا به خدا!...

اپیزود چهارم:یکی از مشتریهای خوب ما که شغلش بساز بفروش است  چند روز پیش به فروشگاه امد و از انجا که سلام علیکی هم با ما دارد در حال خریدش  کمی با هم از رکود بازار و اینکه اپارتمانهایش حتی زیر قیمت هم فروش نمی رود صحبت کردیم او با افتخار می گفت که تصمیم گرفته ام هر ساختمانی را که می سازم نام یکی از اعضا خانواده ام را روی ان بگذارم! مجتمع مسکونی اولی را که ساختم نامش را ساناز گذاشتم که دختر بزرگم است ساختمان دومی را که ساخته و فروختم به اسم مجتمع مسکونی نیلوفر که دختر کوچکم است نامگذاری کردم  و ساختمان سوم سعید که نام پسرم است و حالا نام ساختمان جدیدی را که تمام کرده ام می خواهم به اسم خانمم نازنین بگذارم ....بعد که ایشان رفتند کمی به فکر فرو رفتم و با خودم گفتم شاید این کار ایشان درست نباشد چون مثلا مشتری می اید و می گوید من می خواهم طبقه سوم نازنین را بخرم! و یا یک نفر دیگر بخواهد طبقه سوم نازنین را اجاره کند! و یا اینکه مشتری دیگری بیاید و بخواهد از حیاط خلوت نازنین بطور دقیق و موشکافانه دیدن کند!  و یا مشتری دیگری ملاحظاتی در موردپارکینگ داشته باشد!....چه میدونم والا! بعضی وقتها چه فکرهایی به ذهن ادم خطور میکنه مثل اینکه فشارناشی از کمبود وقت برای درس خواندن به بنده فشار اورده و دارم هذیان میگم! شما بزرگواری فرموده و جدی نگیرید!

اپیزود پنجم:دومین جمعه اکتبر هر سال بعنوان روز جهانی تخم مرغ نامگذاری شده! شاید این نامگذاری در تقویم جهانی کمی مسخره به نظر برسد ولی اگر بدانید تغذیه مردم ما چقدربه تخم مرغ مدیون است این نامگذاری را تایید می کنیدمتاسفانه چند سالی است که بعلت  مشکلات اقتصادی و فقیر شدن مردم سرانه مصرف شیر و لبنیات کاهش یافته و گوشت هم کماکان برای بسیاری از اقشار کم درامد دور از دسترس است  و برای طبقات پایین جامعه خوردن تخم مرغ بهترین راه برای کسب پروتئین حیوانی است و خوشبختانه این ماده غذایی هنوز ارزان است و با هزار تومان می شود سه عدد تخم مرغ خرید که با تکه ای نان یک غذای مقوی برای یک بزرگسال است تخم مرغ در کشور ما مانند گوشت خوک در چین است امار جالبی هست که می گوید سرانه مصرف گوشت در چین از سرانه مصرف گوشت در کشور ما بیشتر است ! یعنی چینی ها یک میلیارد و چهارصد میلیون نفر ادم را بهتر از ما تغذیه می کنند! و این کار بزرگ مدیون این حیوان است که همه چیز خوار است و پرورش ان هم اسان است برعکس در هندوستان بعلت حرمت گوشت گاو صدها میلیون ادم دچار کمبود انرژی و سوء تغذیه هستند در حالیکه گاوها در خیابانها رژه می روند! و این نشان می دهد دلیل خوشبختی و بدبختی ادمها اعتقادات و فرهنگ انها است و نه لزوما فقر و کمبود امکانات....در هر حال روز تخم مرغ را که به نظر من باید روز مرغ نامیده می شد تبریک و تهنیت عرض می کنم! و مطمئن باشید این خانم مرغه از بسیاری از مردانی که نامشان در تقویم تاریخ رادیو با اب و تاب شنیده می شود ارزشمند تر است چون بسیاری از ان ادمها نه باری از دوش انسانها برداشته اند نه خدمتی کرده اند و نه توانسته اند قدمی در راه خوشبختی و شادکامی انسان بردارند....

اپیزود ششم:چندی پیش یک جوان خیلی خوش تیپ و با روابط عمومی عالی که مشخص بود تحصیلکرده است با چند بسته بادکنک به فروشگاه امد او چند بادکنک در یک کیسه کوچک پلاستیکی گذاشته  ومنگنه کرده بود و انها را روی یک مقوای رنگی خوشگل چسبانده بود و یک گیره هم بالای مقوا زده و انها را برای فروش اورده بود من هم دیدم به دردمان می خورد با او وارد معامله شدم او گفت هر بسته بادکنک  هزارتومان که شما هم هزارو پانصد بفروشید و ما هم با توجه به انالیز قیمت بادکنکها گفتیم که هزار نمی ارزد و باید به ما 650 بدهی تا ما هم هزار بفروشیم بالاخره تا 900 راضی شد ولی ما از 700 بالاتر نیامدیم ولی او جمله ای گفت که تکانم داد او گفت: زیاد چونه نزن من هم بهر امید این بادکنک ها را درست کرده ام این جمله او مثل پتکی بر سر من بود بعد از چند لحظه گفتم همه باد کنک ها را هزار تومان می خرم پولش را هم نقد می دهم......