سفرنامه!...

سفر به شمال یعنی  افتخار همنشینی  با "دریا" و "باران"...

 

برای سفری یک هفته ای به شمال ابتدا راهی تهران شدیم و دو روزی خانه یکی از اقوام بودیم که در مورد تهران در قسمتهای بعدی خواهم نوشت و بعد از دو روز اقامت در تهران راهی شمال شدیم....شب به یکی از شهرهای شمالی  رسیدیم و خیلی هم خسته بودیم و یک بچه ده دوازده ساله هم از خستگی ما حداکثر استفاده را کرد همراهان ما را فریب داد! و ما را به یک ویلای ساحلی برد که بسیار قدیمی و مستهلک بود ولی از انجا که همراهان ما معتقد بودند که حوصله گشتن بیشتر را نداریم و ما که نمی خواهیم ویلا را بخریم و همین که ساحل خوبی داشته باشد و صدای دریا موقع خواب توی گوشمان باشد برایمان کافی است! انجا مستقر شدیم ویلا دو طبقه بود و من که دیدم همراهان گرامی قصد ندارند به این زودیها بخوابند! و با وجود خستگی  شب زنده داری را در پیش بگیرند بالش و پتو را برداشته و به همه شب بخیر گفته و به طبقه بالا رفتیم طبقه بالا کمی مشکوک به نظر می رسید! مثلا نگاهی به حبابهای لوستر اتاق انداختم حس کردم یک زیبایی منحصر به فردی دارد! یعنی اینکه یک نقش و نگارهای جالبی داخل حبابها بود که تا به حال ندیده بودم خوب که نگاه کردم دیدم نخیر! انها نقش و نگار نیست تارعنگبوت است! یعنی اینکه عنکبوتها داخل حبابهای چراغ رفته و انجا لانه کرده اند و با تارهایشان انچنان ان حبابهای را در نور لامپ ها زیبا کرده بودند که می شد ان لوستر را بعنوان یک اثر هنری پست مدرن در یک نمایشگاه معتبر معرفی کرد! ولی برای بنده ان زیبایی ها نشانه خوبی نبود چون راستش من هم مثل خیلی از مردم از حشرات خوشم نمی اید و برایم چندش اورند ولی در هر حال چراغ را خاموش کرده و روی زمین خوابیدم...چند دقیقه ای نگذشته بود که حس کردم چیزی از داخل پاچه شلوارم وارد شده و به قصد تصرف خشتک! بسرعت مشغول پیشروی به سمت بالاست! یه لحظه با خودم گفتم:من از این شوخیها با کسی نداشتم! که بالافاصله فهمیدم که جریان چیست! برای همین مثل برق از جایم بلند شدم و با عرض شرمندگی و خجالت شلوار و بقیه لباسهایم را مثل برق دراوردم و وسط اتاق ایستادم و لوستر را روشن کردم و مشغول بررسی منطقه شدم! که ببینم چه چیزی به خودش جرات داده که اینگونه  جسارت کند که یک سوسک گنده و زشت از وسط لباسهای کنده شده و ریخته شده وسط اتاق بیرون پرید....ما هم دمپایی را برداشته و با همان وضعیت! بسرعت تعقیبش کردیم و گوشه ای گیرش اورده و با دمپایی کارش را ساختیم!....

لباسهایم را دوباره پوشیدم و نگاهی به اطراف انداختم و دیدم روی دیوار هم دو سوسک گنده دیگر در سودای تصرف خشتک بنده هستند که سر ضرب با دمپایی به خدمتشان رسیدم! در همان موقع دیدم یک عنکبوت مثل چتر بازهایی که با چتر پایین می ایند با یک تار نازک از چراغ پایین امد که ایشان را هم به درک واصل فرمودیم!....ولی عجب جایی را برای خواب انتخاب کرده بودم پر سوسک و حشراتی شبیه به هزار پا که تا به حال ندیده بودم ....غریبانه با دستم پاچه شلوارم را سفت کردم و روی پتو نشستم نگاهی خواب الود به تنها اسلحه سردی که در ان موقعیت در اختیار داشتم یعنی دمپایی  کثیف و پاره ای که انجا بود  انداختم! و این شعر در ان لحظه به ذهنم خطور کرد!....."در این شب تاریک و گرفته....درد مرا پاچه شلوارم می فهمد و دمپایی ابری!"....و همین جا خطاب به ان بزرگواری که در پست قبلی کامنت گذاشته و خطاب به ان سوسک مرحوم! گفتند که ممکن است بر اثر ابیاری خفه شوی بگویم که سوسک ترس ندارد دلیل واضحش هم این است که با یک ضربه دمپایی پخش زمین می شود بعضی چیزها چندش اورند مثلا اگر یک مار بی خطر که نیش انرا هم کشیده باشند را در اتاق شما رها کنند اگر هزار بار هم به شما بگویند که این مار بی خطر است و کاری به شما ندارد فایده ای ندارد و قول می دهم با جیغهایتان شیشه های پنجره همسایه را پایین بیاورید!

خوابم نمی برد و روی برگشتن هم نداشتم! چون باید می گفتم از ترس سوسک فرار کرده ام و بنده را هم میانتان جا دهید! گفتم کمی خودم را سرگرم کنم تا شاید یه فرجی شود کتاب شعری را یکی از همراهان اورده بودند که انرا از ایشان گرفتم که مدتی بخوانم تا خوابم ببرد کتاب چاپ اول بود و از شاعری گمنام و ظاهرا اشعار نو و سپید هم گفته شده بود و همانطور که می دانید فعلا شعرا تعدادشان از خوانندگان شعر بیشتر شده!....کتاب پر بود از اشعار مایوس کننده و سیاه که ادم با خواندن انها هوس می کرد که همانجا از طبقه دوم خودش را داخل دریا بیندازد و وجود تاریک و منحوسش را از این کره خاکی محو کند!جمله ای از ان دفتر شعر دیدم که برای مدتی حواسم را از سوسکها منحرف کرده و به طرف خودش جلب کرد! شاعره  محترمه در فرازی از یک شعر بلند بالا فرموده بودند:"حس می کنم به ذهنم تجاوز شده!" باور کنید خیلی به این جمله فکر کردم نه از ان جهت که تجاوز در ذات خودش عملی منفی و مردود است بلکه از ان جهت که نمی دانم چگونه می شود به ذهن کسی تجاوز کرد! چون تجاوز احتیاج به یک سری ابزار و امکانات فنی و لجستیکی هم در متجاوز و هم در قربانی دارد که نمی دانم چگونه در مورد ذهن این کار صورت می گیرد! حالا اگر این جمله را بپذیریم می توانیم بگوییم که مثلا فلانی دچار گشادی ذهنی شده!...چه میدونم والا! ما که بالش و پتوی خودمان را جمع کرده و دست از پا درازتر پایین امده و به ترس از سوسک هم پیش همسفران اعتراف کردیم! به شعرای جوان و عزیز هم توصیه می کنم تن فردوسی و حافظ و سعدی را بیشتر از این در قبر نلرزانند!....ادامه دارد

پی نوشت:من این پست را با چشمانی خواب الود نوشتم چون چند ساعت بیشتر نیست که از سفر برگشته ام  از این مسافرت پنج پست بیرون می اید! که سعی می کنم بتدریج بنویسم و اگر فرصت هم نشد بماند تا بعد....از اینکه کامنتهای دوستان را بدون پاسخ تایید می کنم معذرت می خواهم...