پیش از طلوع....

 

یکی از زیباترین ,و روشنفکرانه ترین عاشقانه های سینما  فیلم "پیش از طلوع" است...داستان از انجا شروع می شود که پسر و دختری بطور اتفاقی در یک  قطار با هم اشنا می شوند در حالیکه مسیر هر دو هم با هم متفاوت است ولی تصمیم می گیرند در شهر وین از قطار پیاده شده و یک روز را با هم بگذرانند... انها یک روز را در شهر زیبای وین با هم می گذرانند در شهر گردش می کنند رستوران می روند و تازه متوجه می شوند که از یک جنس اند چون هر دو  روشنفکر و اهل هنر و کتاب هستند مباحث خیلی جالبی بین انها در می گیرد و در حقیت این فیلم مکالمه و زندگی یک روزه این دختر و پسر است و ارتباط ساده و بی الایش ان دونفر بشدت در این فیلم مجذوب کننده است...انها در ان یک شبانه روز در شهر می گردند و فردا صبح  از هم جدا می شوند بدون اینکه ادرسشان را به هم بگویند و حتی بدون اینکه ردی از یکدیگر به جا بگذارند شاید بخاطر یک دیوانگی که با هم قرار گذاشتند شش ماه دیگر دوباره همان جا همدیگر را ببینند که ان هم اتفاق نمی افتد چون پسر سر قرار حاضر می شود ولی دختر را نمی بیند...نه سال می گذرد!  (ادامه این داستان در قسمت دوم فیلم است)انها دوباره بر حسب اتفاق دوباره یکدیگر را در پاریس می بینند در حالیکه ان مرد ازدواج کرده بچه دار شده یک ازدواج بدون عشق و از سر تکلیف و ان دختر هم راه خودش را رفته است....ان دو یک روز بیشتر با هم نبودند ولی انچنان اثری روی قلبهای همدیگر گذاشتند که تمام زندگی ان دو را در ان مدتی که نبودند تحت الشعاع خودش قرار داد تا انجا که ان خاطره یک روزه ان مرد را نویسنده می کند!....و شاید در ان چند سال لحظه ای از یاد یکدیگر غافل نبودند.....

شاید این داستان افسانه به نظر برسد ولی من با یکی از نمونه هایش مواجه بوده ام! ...در وبلاگ قبلیم یک چنین اتفاقی را که برای یکی از دوستانم اتفاق افتاد را در پستی تحت عنوان "درد عشق" نوشتم ....انها از طریق مجازی با یکدیگر اشنا شدند و دختر برای چند روزی به شهر پسر امد...انها در ان چند روز با هم بودند دست در دست یکدیگر در خیابان ها و پارکها می گشتند به کافی شاپ می رفتند البته شاید در کشور ما ازادی ان دختر و پسر غربی را نداشتند که عقده هایشان را خالی کنند شاید هم رعایت برخی خط قرمزها را می کردند برای همین عقده هایشان را با گاز کرفتن دستهای همدیگر خالی می کردند!...بعد از چند روزی ان دختر رفت و انها دیگر همدیگر را ندیدند....اینکه انها چرا نمی توانستند با هم باشند رادر ان پست گفته ام ازدواج به هزار و یک دلیل ممکن نبود در هر حال ما در یک کشور شرقی زندگی می کنیم اینگونه نیست که دونفر تصمیم بگیرند با هم باشند و کار تمام! ...هزار و یک دلیل و هزار و یک نفر! ادم باید دور هم جمع شوند تا اوضاع مساعد شود تا دونفر به هم برسند!.....ان دو دیگر همدیگر را ندیدند...شاید مدتی در دنیای مجازی با هم بودند که ان هم ارام ارام کمرنگ شد ...در جوامعی مثل ما که در دنیای واقعی محدودیتها فراوان است مردم بیشتر به دنیای مجازی پناه می اورند چون لااقل انجا ازادی هست گفته می شود ایرانی ها یک از بزرگترین استفاده کنندگان برنامه های ارتباطی موبایل مثل وایبر لاین... هستند و در دنیای مجازی هم هرج و مرجی دیوانه وار حاکم است که برای کسی زندگی نمی شود....ان دو نفر فقط چند روز با هم بودند ولی انچنان دردی در دلشان نشست که تمام زندگیشان را تحت تاثیر قرار داد.....من گاهی البته بندرت حمید را می بینم ...دوسال از ان اتفاق گذشته ان دختر شوهر کرده شاید ان هم ازدواجی از سر تکلیف و تحت فشارهای واژه هایی مثل "دختر ترشیده".....دوسال از ان دیدار گذشته ....حمید همچنان  هم وقتی که حرف او را می زند اه می کشد....

 دنیای مجازی سبکی از زندگی به ادمها نشان می دهد که شاید در کشورهایی مانند ما امکانات و ازادی این نوع زندگی ها نباشد مثلا  شبکه های  اجتماعی  باعث گسترش ارتباطات بین ادمها شده و البته مطالب و تصاویر تحریک کننده هم در انها فراوان است در بسیاری از کشورها که مشکلی نیست! جوانها به سن 18 سالگی (و حتی کمتر) که می رسند ازادند روابط خودشان را داشته باشند و نیازهای خود را ارضا کنند و هم قانون به انها یک چنین اجازه ای می دهد و هم عرف  و حتی تشویق هم می شوند ولی در کشورهایی مانند ما قضیه بسیار پیچیده تر است...یک دختر 15 ساله یک پسر 17 ساله دقیقا همان امیال و غریضه ها را دارد و همان وسایل و ابزار ارتباطی و تحریک کننده که ان جوان غربی دارد را در اختیار دارد ولی جایی برای تخلیه ان نیست ولی اگر بخواهد از راه شرعی و عرفیش که همان ازدواج است را در پیش بگیرد حداقل باید 10 تا 15 سال صبر کند! یعنی اوج دورانی که یک انسان به ارضا غرایضش نیاز دارد به مجردی می گذرد که عوارض  منفی بر روح و جسم  او می گذارد...و نتیجه این می شود که جامعه ما مملو از مشکلات اجتماعی  روانی و افسردگی است چون روند طبیعی زندگی مختل شده  و متاسفانه همچنان به همان راه حل های چهل پنجاه سال پیش رجوع می شود یعنی وقتی این مشکل را برای بعضی مطرح می کنی فورا می گویند ازدواج! در حالیکه ازدواج یک دختر 15 ساله و یک پسر 18 ساله در شرایط امروز کشور ما غیر ممکن است نه اوضاع اقتصادی اجازه می دهد و بچه های امروز هم دیگر بچه های دیروز نیستند شاید یک دختر 16 ساله دهه چهل می توانست یک زندگی را اداره کند ولی اگر به دختر 16 ساله دهه هفتادی نگاهی بیندازی می بینی که هنوز یه بچه است و قطعا نمی تواند در جامعه پیچیده امروز یک زندگی را اداره کند ولی امیالش بسیار بیشتر و شدیدتر از ان دختر دهه چهل است چون در اطرافش مملو از وسایلی است که در حال تحریک او هستند و ارتباطاتش هم بسیار بیشتر است  ... من فکر می کنم عرف قانون  و راه حل تصمیم گیرندگان که از اتفاق خیلی با اعتماد به نفس هم بیان می شود! در زمینه مسایل جنسی  و  فراتر از ان در روابط اجتماعی به بن بست رسیده ...  در گزارش تکانده دهنده ای که مرکز پژوهشهای مجلس ارائه کرده گفته شده که بیش از80%دانش اموزان  چند دبیرستان دخترانه در تهران گفته اند که رابطه جنسی با جنس مخالفشان را تجربه کرده اند  و سن روسپیگری به 15 سال رسیده است (منبع اینجا) و این یعنی اینکه با این همه سرمایه گذاری تبلیغاتی که برای تبلیغ  الگو های رسمی  اجتماعی صورت گرفته جامعه انها را نپذیرفته و جوانان راه خودشان را می روند و عرف و قانون هم راه خودش را می رود چون راه حل عملی که هم شرع و هم عرف  انرا بپذیرد وجود ندارد  و این یعنی تنش در خانواده مدرسه و نهایتا جامعه ....انهایی هم که فکر می کنند با محدود کردن بیشتر ابزار ارتباطی مانند ماهواره و یا شبکه های اجتماعی می توانند مشکل را حل کنند سخت در اشتباه اند...چون مشکل وسایل ارتباطی نیست مشکل این است که ما وارددوران جدیدی شده ایم که دیگر نمی شود مثل گذشته و با قوانین گذشته با انها برخورد کرد....