سفرنامه دبی!(قسمت اول)

 در ابتدای گفتن این سفرنامه ذکر چند نکته ضروری است...

در ابتدای گفتن این سفرنامه ذکرچند نکته ضروری است اول اینکه من صرفا مشاهدات خودم را می گویم وفتوا نمی دهم! یعنی اینکه مثلا شهری مانند دبی گرچه شاید از جهت وسعت چندان بزرگ نباشد ولی شهری دیدنی و پرمحتوا است که طبعا با یک هفته گردش در ان نمی توان در مورد ان نظر قطعی داد و من فقط ان چیزی را که با چشمانم دیدم می گویم در انجا ساختمانهای بلند و بسیار باشکوهی بود که گنجایش برخی از انها مانند یک محله کوچک است ومن نمی دانم در انها چه خبر است! دوم اینکه دید ادمها با یکدیگر متفاوت است گاهی اوقات شما با دوستت به جایی می روی و انجا چیزهایی می بینی که او نمیبیند و بلعکس! چون هر ادمی بسته به علائق و درکش محیط را می فهمد می گویند یک نفر به مکه رفت وقتی از سفر برگشت مردم از او پرسیدند انجا چه دیدی؟ او هم می گوید:جای خیییییییییلی خوب و با حالی بود! از او می پرسند چرا؟ او می گوید چون انجا پرتقال می دادند این هوا!(در حالیکه دو دستش راکنار هم به اندازه یک توپ هندبال باز کرده!) موز می دادند به این درازی!(در هوا یک چیز نیم متری را با دستانش نشان می دهد!) و چیزی که خیلی جالب بود این بود که موقع ناهار به جای یه نوشابه دوتا می دادند یه زرد یه سیاه! فقط وسط شهر یک خانه ای بود که قشنگ بود! و مردم هم می رفتند و دورش می چرخیدند و یه چیزهایی می گفتند انجا هم چون خیلی شلوغ بود و هل می دادند ما نرفتیم!

من به همراه پدرو مادرم یک تور یک هفته ای دبی خریدیم وبرای همین برای خرید ارز به صرافی رفتیم ادم وقتی به مسافرت خارج می رود می فهمد که در این چند ساله بر سر پول ملی چه امده است چون باید برای خرید هر برگ اسکناس صد دلاری چند دسته اسکناس بدهی! یعنی یک کیف پول می دهد و چند برگ اسکناس تحویل می گیری! وقتی پول ملی کشوری ضعیف می شود مردم ان کشور هم ضعیف می شوند و باز در سفر خارج بیشتر مشخص است چون وقتی پولت ضعیف است نمی توانی در هتل خوب اقامت کنی نمی توانی خیلی جاها را ببینی نمی توانی در بسیاری از رستورانها غذا بخوری نمی توانی اجناس خوب و بخصوص مارکدار بخری چون پولت ضعیف است و برایت گران تمام می شود در ضمن شما هیچ نیازی به خرید "درهم" ندارید و همه فروشگاههای انجا هر اسکناس صد دلاری را به مبلغ 365 درهم از شما می پذیرند..

فرودگاه اصفهان و فرودگاه دبی هیچ شباهتی بهم نداشتند! نه از جهت ساختمان و امکانات و چه از نظر عاطفی! فرودگاه اصفهان یک ساختمان کاملا معمولی و با امکانات ابتدایی وبسیارخلوت(بخش پروازهای خارجی) فرودگاه دبی شیک و مدرن که تازه انجا من شنیدم فرودگاهی که ما انجا به دبی وارد شدیم فرودگاه اصلی دبی نیست و فرودگاه اصلی بزرگتر و مدرنتر است ولی فرودگاه اصفهان از نظر عاطفی بیشترمفهوم فرودگاه را دارد! افرادی را می بینی که از دور چشمشان به کسی می افتد که از هواپیما پیاده می شود وهنوز او را به اغوش نکشیده بغضشان می ترکد چون شاید عزیزی است که سالها ندیده اند و بلعکس افرادی را می بینی که انقدر در اغوش هم اشک می ریزند تا لباسهایشان خیس شود و بعد یکی می رود و دیگری می ماند ومی دانند بعد از این جدایی  ممکن است تا سالها و حتی تا هیچ وقت همدیگررا نبینند...گویی فرودگاه برای بعضی ها اخر دنیاست...

ولی فرودگاه دبی این خبرها نیست! بسیار شلوغ و پرجنب و جوش چون اغلب توریست و گردشگرند و البته بسیار دیدنی!... صفهای بلندی جلوی باجه های کنترل گذرنامه تشکیل شده که شما همه جور ادمی انجا می بینی مثلا مردی هیکلمند و سیاه پوست دیدم که الله اکبر!...سرتاسر عمرم ادم به این سیاهی ندیده بودم! سیاه سیاه! که تازه عرق هم کرده بود و انقدر صورت و کله تاسش برق می زد که فکر می کردی به سرو صورت یه واکس حسابی زده! و در عوض باربی های بلوند و لاغر اروپایی با یک مترهشتاد نود سانت قد!...البته بنده قصد فضولی در نظام خلقت را ندارم ولی فلسفه اینکه یک زن باید اینقدر دراز! افریده شود را متوجه نشدم! والبته بسیاری از خانمهای مسافری را که با ما محجبه سوار هواپیما شدند در دبی دیگرمحجبه نبودند شاید فقط مادرم و خانم جوان دیگری که در هتل ما بود و با شوهرش امده بود وقتی ازادی باشد شما چهره واقعی ادمها را بهتر می بینی...

راستش در صف کنترل کمی اضطراب داشتم چون با اتفاقات اخیر منطقه بالاخره نگران بودم که ممکن است مزاحمتی بوجود بیاورند بخصوص اینکه دیدم یکی از زنان نگهبان پلاستیک داروهای یکی از مسافران را روی میز ریخته و خیلی دقیق چک می کرد و شنیده بودم که انها حتی به استامینوفن کدئینه هم گیر می دهند! و بالاخره پدر و مادر ما هم سنی ازشان گذشته و هر کدام داروهایی با خودشان داشتند که شاید بین انها مسکن هم بوده باشد ولی برخوردها کاملا مودبانه و خوب بود بخصوص برای من! به جلو میز مامور که رسیدم پاسپورتم راگذاشتم روی میزش او هم پاسپورت را باز کرد و لبخندی زد و گفت: from esfahan؟من هم گفتم:yas! او هم ناگهان گفت:صلوات! و بعد هم خودش گفت:الهم صلی و صله! و من هم با خنده گفتم:الهم صلی علی محمد و ال محمد! و او هم با همان خنده گذرنامه ام را مهر زد و وارد دبی شدیم....ادامه دارد